Ας ξεκινήσουμε με ένα παράδειγμα της Μαρξιστικής θεωρίας.

Έχουμε ένα εργοστάσιο παραγωγής υποδημάτων.

Κεφαλαίο είναι ,                                                                                                                 

Οι πρώτες ύλες

Τα κτήρια

Οι μηχανές

Τα λειτουργικά έξοδα.

Εργασία είναι η μετατροπή των πρώτων υλών(δέρματα) σε τελικό προϊόν,(παπούτσια),στη μονάδα του χρόνου.

Αν υποθέσουμε ότι το κόστος παραγωγής είναι 100ε και η τιμή πώλησης 150ε, το κέρδος είναι 50ε που καρπώνεται ο κεφαλαιούχος ,ενώ. προήλθε από την εργασία του εργάτη. ΑΥΤΗ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ Η ΥΠΕΡΑΞΙΑ

Ας δούμε όμως πρώτα πως υπολογίζεται η άξια.

Άρα ο χρόνος παραγωγής ενός προϊόντος παίζει σημαντικότατο ρόλο.

Ο Μαρξ στο ερώτημα αυτό μιλάει για τον κοινωνικά αναγκαίο χρόνο ο οποίος βγαίνει από το μέσο όρο ενός δυνατού και ενός αδύνατου , ενός εργατικού και ενός αργόσχολου εργάτη.

Είναι τόσο πολύπλοκο να το υπολογίσει κανείς ,αν αναλογισθεί τις μηχανές, τις συνθήκες, τα άπειρα είδη εργασίας ,την άξια της εργατικής δύναμης και από κει την υπεραξία.

Με ποιο τρόπο θα συγκρίνουμε την αμοιβή του εργάτη αχθοφόρου με την αμοιβή ενός πιλότου.

Αν κλιθεί να το ορίσει ένας γραφειοκράτης μοιραία θα πέσουμε σε αυθαιρεσία.

Εκμεταλλεύεται, βεβαίως, τους συναδέλφους του και του φορολογούμενους και οι περιπτώσεις αυτές δεν είναι εξαίρεση αλλά ο κανόνας . Δυστυχώς.

Αντιθέτως επενδύουν σε κεφάλαια , μηχανές ,γιατί και το κεφάλαιο παράγει υπεραξία. π.χ αν κάποιος εκτρέφει μελίσσια και κάθε μέρα φεύγουν οι μέλισσες πηγαίνοντας στο διπλανό χωράφι που έχει λουλούδια . Το μέλι που θα παραχθεί πόσο ανήκει στον κάτοχο του διπλανού χωραφιού;

   Στην κοινωνία μας οι εργαζόμενοι αυτοί έχουν  γίνει πλειοψηφία και τείνει να εξαφανισθούν τα εργατικά χέρια. Πως βρήκαν άραγε δουλειά τόσοι μετανάστες στην Ελλάδα.

Αλήθεια σ’αυτές τις εργασίες που είναι η υπεραξία.

Π.χ. που είναι η υπεραξία στη μετατροπή του μούτσου σε κρασί

                                                                    του γάλακτος σε τυρί

                                                                    της γύρης σε μέλι ;

Π.χ ένα μπουκάλι νερό έχει διαφορετική αξία στο περίπτερο της γειτονιάς και διαφορετική στην έρημο

Σε ακραίες συνθήκες μπορεί ένα ποτήρι νερό να ανταλλαχθεί με ένα διαμάντι μεγάλης αξίας.

Αλήθεια τι είναι αυτό που καθορίζει την τιμή ενός διαμαντιού ή ενός αρχαιολογικού θησαυρού;

Ο χρόνος προσθέτει αξία σε μια αντίκα, η μόδα σε ένα ρούχο ,ο θάνατος ενός δημιουργού έργου τέχνης που ζωγράφισε ένα πίνακα δίνοντας μερικά ευρω σε μπογιές την άλλη στιγμή κοστίζει εκατομμύρια ευρω.

Άρα, η αξία δεν συνδέεται απαραίτητα με την εργασία και δεν περιλαμβάνει πάντοτε υπεραξία συνεπώς δεν υπάρχει εκμετάλλευση.

Όπως και  δεν υπάρχει  εκμετάλλευση ,όταν ο ίδιος ο εργάτης καρπώνεται την υπεραξία που παράγει.

Σ ‘ένα σύστημα ελεύθερης αγοράς ο εργαζόμενος αλλάζει εργοδότη , κράτος όμως ;

Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΕΛΕΓΕ ΟΤΙ ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ΝΑ ΟΡΙΣΟΥΜΕ ΕΝΑ ΜΕΤΡΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΑΞΙΑΣ ΤΩΝ ΑΓΑΘΩΝ ΤΟΤΕ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ Η  ΖΗΤΗΣΗ.

                                                                  ΚΡΟΥΣΤΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ