Ο οικονομολόγος Milton Friedman σε μια ομιλία του ξεκίνησε με την εξής φράση: Τσάμπα γεύμα δεν υπάρχει!

Αν κάποιος μου απαντήσει ότι υπάρχει, σταματάω την διάλεξη εδώ. Αν όμως, δεν υπάρχει, πάμε να δούμε πώς θα το αποκτήσουμε.

Η Θάτσερ έλεγε ότι, ο καλός Σαμαρείτης, δεν ήταν μόνο καλός αλλά είχε και λεφτά.                                                                                                                        Η Αριστερά, πέρα από τις μεγάλες βαρύγδουπες διεκδικήσεις και διακηρύξεις για ισότητα και κοινωνική δικαιοσύνη, πρέπει να μας πει, πού οι εργαζόμενοι απολάμβαναν αυτά για τα οποία κόπτονται, στα κομουνιστικά καθεστώτα ή στα προηγμένα κράτη της Δύσης;

Η εξασφαλισμένη δουλειά δεν μπορεί να αντικατασταθεί με την υποχρεωτική εργασία, παρά μόνο με την συνεχή ανάπτυξη.

Τα εργατικά δικαιώματα είναι κατοχυρωμένα στις οικονομίες της αγοράς όπως:  οκτάωρο, πενθήμερη εργασία, επιδόματα ανεργίας, αποζημίωση, συνδικαλισμός, ασφάλιση, υγιεινή και ασφάλεια των εργαζομένων, εργατικά δικαστήρια/ εργατικό δίκαιο κ.ο.κ και είναι κατοχυρωμένα όχι μόνο επειδή τα διεκδίκησε η Αριστερά, αλλά γιατί οι οικονομίες το αντέχουν.

            Στις  χώρες του υπάρξαντος Σοσιαλισμού, η απόλυση ήταν ποινικό αδίκημα. Όποιος δεν εργαζόταν σκληρά ήταν ενάντια στην ανοικοδόμηση του Σοσιαλισμού και εξορίζετο στα στρατόπεδα Γκούλαγκ. Αυτή ήταν η αποζημίωση των απολυμένων.                                                                                                                        Με 20.000.000 ανθρώπους σε καταναγκαστική  δωρεάν εργασία σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στην παγωμένη Σιβηρία, πώς να μην παρουσιάσουν μηδενική ανεργία, φθάνοντας στο σημείο μάλιστα να αναζητούν εργατικά χέρια από μετανάστες από τις απομακρυσμένες στέπες της Ασίας.                                                                           Όσο για την υγιεινή ασφάλεια των εργαζομένων και τις συνθήκες εργασίας, τις είδαμε μετά το ατύχημα στο πυρηνικό εργοστάσιο του Τσερνομπίλ και στο Κοζλοντούι στη Βουλγαρία.

            Η σύνταξη δίνονταν στο 60^ο έτος της ηλικίας, όταν το προσδόκιμα επιβίωσης ήταν 69 χρόνια.

Ο συνδικαλισμός εδιώκετο. Οι διαμαρτυρόμενοι και οι επιχειρήσαντες συνδικαλισμό στην Ε.Σ.Σ.Δ (περίπτωση Κλεμπάνοφ 1978) στα ανθρακωρυχεία που ζήταγαν καλύτερες συνθήκες εργασίας κλείστηκαν σε ψυχιατρεία με γνωματεύσεις ότι ήταν ψυχικά ασθενείς για να κατευνάσουν την κοινή γνώμη και να παραπληροφορήσουν τον Διεθνή Οργανισμό Εργασίας.

Στη Κούβα η περίπτωση Ζαπάτα που ζήταγε μαζί με 11.000 κουβανούς περισσότερη ελευθερία αφού πρώτα κατηγορήθηκε ότι ήταν πράκτορας των Η.Π.Α, φυλακίστηκε και πέθανε από απεργία πείνας (εν έτη 2010 μ.Χ) 

Το ίδιο συνέβη και στη Καμπότζη που πρόσφατα (2010 μ.Χ) εκδικάσθηκε η υπόθεση του βασανιστή των Ερυθρών Χμερ, τον λεγόμενο Ντιουκ, για εγκλήματα που διέπραξε επί Πολ Ποτ , ενός από τους σκληρότερους κομμουνιστές της ιστορίας.

Το δικαστήριο  έγινε παρουσία 600 ατόμων και 3 μαρτύρων που διασώθηκαν από τα χέρια του. Είχαν αναρτηθεί μεγαλοοθονες  στους δρόμους και στις πλατειές ,για να παρακολουθήσουν οι ελεύθεροι πλέον κάτοικοι της Καμπότζης την ομολογία του, ότι εξολόθρεψε βασανίζοντας 14.000 συνανθρώπους τους με φρικτά βασανιστήρια που κάνει ακόμη και το καθεστώς των Ναζί να φαίνεται σαν κολέγιο.

Ο Ρουμάνος  ανθρακωρύχος (1978) Βασιλ Παρασιβ οργάνωσε διαμαρτυρία με 35.000 εργάτες στα ανθρακωρυχεία της κοιλάδας του Ζιου.

Η διαμαρτυρία διαλύθηκε με βία . Οι εκλεγμένοι της επιτροπής συνελήφθησαν και φυλακίσθηκαν, 4.000 εργαζόμενοι απολύθηκαν και η κοιλάδα του Ζιου κηρύχθηκε στρατικοποιημενη ζώνη.

Στην Αν. Γερμανία την ημέρα της πρωτομαγιάς εξεγέρθηκαν οι εργαζόμενοι και μπήκαν και κατέλαβαν με έφοδο τα μαγαζιά που προορίζονταν για τα μέλη του κόμματος .

Στην Τσεχία το 1977 μια κίνηση 23 Τσέχων εργαζομένων διαμαρτύρεται και ζητά περισσότερα δικαιώματα. Οι διαμαρτυρόμενοι εκδιώχθηκαν που μεταξύ άλλων χαρακτήριζαν το κομμουνιστικό κόμμα σαν κόμμα αρχόντων.

 Στην ΕΣΣΔ υπήρχαν συνδικάτα ,αλλά του κόμματος .Γιατί άλλωστε να χρειάζονται άλλα, αφού ο γνήσιος εκφραστής των συμφερόντων των εργαζόμενων είναι μόνο το κομμουνιστικό κόμμα.( βλέπε περίπτωση Π.Α.Μ.Ε.).

Για να καταλάβουμε πόσο ελεύθερα λειτουργούσαν, ο Πρόεδρος του Κεντρικού Συμβουλίου των Συνδικάτων , Σελεπιν, ήταν Δ/Θ της KGB.

Στην Πολωνία όλοι γνωρίζουν τον αγώνα και τις περιπέτειες του Λεχ Βαλέσα (εργάτη σε ναυπηγεία) που δημιούργησε το Συνδικάτο Αλληλεγγύη ,το οποίο ανέτρεψε τελικά το καθεστώς και έβαλε ,σαν κυβερνών κόμμα πλέον , τη χωρά  στο κλαμπ των ελευθέρων χωρών .

Ακόμα και οι αγρότες που κατά την Λενινιστική αντίληψη ,θα ήταν ο δεύτερος πυλώνας της επανάστασης, αποδείχτηκε ο πιο αντιδραστικός στα σχέδια της Μόσχας το 1929-1931, για κολεκτιβοποίηση.

Διηγούνται αγρότες της Ουκρανίας ότι επέβαλαν την αρπαγή της αγροτικής γης με τα όπλα. Όποιος αρνιόταν ,ακουμπούσαν το περίστροφο  πίσω στον αυχένα του και τον εκτελούσαν επί τόπου. Τελικά η κολεκτιβοποίηση εφαρμόσθηκε με 8.000.000 νεκρούς από λοιμό και εκτελέσεις ανυπάκουων πολιτών.

Στην Ουκρανία έχουν κηρύξει και ημέρα πένθους(κάθε Νοεμβριο) για την γενοκτονία των αγροτών από τους Ρώσους κομμουνιστές.

Στην  Κίνα  του  Μάο το  1957  εφαρμόσθηκε η κολεκτιβοποίηση με το φιλόδοξο πρόγραμμα ΜΕΓΑΛΟ ΑΛΜΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΠΡΟΣ.

Αποτέλεσμα ; 40.000.000. νεκροί από εκτελέσεις και  πείνα .

Οι κινέζοι αγρότες από την πείνα εγκατέλειπαν τις επαρχίες τους και πήγαιναν στις πόλεις για να βρουν φαΐ , και εκεί τους υποδέχονταν με πυρά οι ερυθροφρουροι του Μάο. .

Χαρακτηριστική δήλωση αγρότη στα κολχόζ της ΕΣΣΔ

ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΥΑ ,ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΜΟΥΝ

ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΥΩ ,ΓΙΑΤΙ ΠΛΗΡΩΝΟΜΑΙ

Όσο αφορά τον ανταγωνισμό είναι χιλιάδες φορές προτιμότερος από την ακινησία και την δουλεία .

Άλλωστε ο ανταγωνισμός αντιγράφει την ίδια την ζωή. Είναι ο μηχανισμός αυτός που σε κάνει να γίνεσαι καλύτερος .

Και αν ακόμα δεν θέλεις να βελτιωθείς ,ο φιλελευθερισμός σου δίνει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης.  Αν δεν σ’αρεσει μια μηχανή δεν είσαι υποχρεωμένος να τη δουλέψεις ,αλλά δεν έχεις κανένα δικαίωμα να την σταματήσεις .

ΚΡΟΥΣΤΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ