Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Οσο για την καραμέλα των απολύσεων που αναμασά ο ίδιος, αυτή η προπαγάνδα θέλει να κρύψει τη διαφορά ανάμεσα στο καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα που από τη φύση του καταστρέφει την πιο σημαντική παραγωγική δύναμη, τον άνθρωπο (με την ανεργία να είναι συστατικό του μέρος), και στο σοσιαλισμό, που καταργώντας την καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και την εκμετάλλευση διευρύνει τις δυνατότητες του ανθρώπου σε όλους τους τομείς. Η σοσιαλιστική Κούβα δεν αποτελεί εξαίρεση σε αυτή την ιστορική πορεία. Το αποδεικνύουν τα επιτεύγματά της (αναφέρθηκαν πιο πάνω), παρά το γεγονός ότι ξεκίνησε από πολύ χαμηλή παραγωγική βάση και δυνατότητες, σε μια περιοχή «μέσα στο στόμα του λύκου», όπου από την αρχή συνάντησε τον πολύμορφο πόλεμο από τον αμερικανικό και όχι μόνο ιμπεριαλισμό. Φυσικά η Κούβα μπόρεσε να σταθεί στα πόδια της λόγω του παγκόσμιου συσχετισμού δύναμης το 1959 και στη συνέχεια, γιατί στηρίχτηκε στην αμέριστη αλληλεγγύη της Σοβιετικής Ένωσης και των άλλων σοσιαλιστικών χωρών, των λαϊκών κινημάτων σε όλο τον κόσμο.
Η εξασφάλιση του δικαιώματος στην εργασία στο σοσιαλισμό, που σημαίνει συνεισφορά στην κοινωνική παραγωγή προς όφελος του λαού, της κοινωνίας, και στην Κούβα είναι δεδομένο αδιαπραγμάτευτο. Γι' αυτό και δεν μπορεί τα μέτρα ανακατανομής του εργατικού δυναμικού που προωθούνται στην Κούβα να θεωρούνται απολύσεις, όπως γίνεται στον καπιταλισμό, όπου το πλεονάζον εργατικό δυναμικό, σύμφωνα με τα συμφέροντα του καπιταλιστή, πετιέται στο δρόμο. Όπως έχουν αποφασίσει οι Κουβανοί, θα προχωρήσουν στην ανακατανομή του εργατικού δυναμικού σε τομείς που για διάφορους λόγους (υποκειμενικούς και αντικειμενικούς σε μια ιστορική διαδρομή) βρέθηκαν να έχουν έλλειμμα σε ανθρώπινο δυναμικό. Τέτοιοι τομείς είναι η αγροτική οικονομία, ο κατασκευαστικός τομέας, διάφορες υπηρεσίες.
Για παράδειγμα, οι ανατροπές των σοσιαλιστικών χωρών τη δεκαετία του '90 οδήγησαν σε μια απώλεια του 80% των εμπορικών συναλλαγών, που ήταν κυρίως με αυτές τις χώρες, και καταβαράθρωση ολόκληρων κλάδων της οικονομίας (η αγροτική οικονομία είναι χαρακτηριστική, όπου χιλιάδες μηχανήματα ρήμαξαν λόγω έλλειψης ανταλλακτικών και καυσίμων). Ακόμα και σε αυτή την τραγική κατάσταση, που προέκυψε με χιλιάδες εργαζομένους να μένουν χωρίς δουλειά, στη λεγόμενη ειδική περίοδο η σοσιαλιστική Κούβα δεν τους άφησε στο δρόμο. Συνέχισαν να παίρνουν το 70% του μισθού τους έχοντας απολέσει την εργασία τους. Παρά τις τεράστιες δυσκολίες οι λαϊκές κατακτήσεις σε ζωτικούς τομείς δεν υποχώρησαν.
Στις σημερινές συνθήκες παίρνονται μέτρα ανακατανομής του εργατικού δυναμικού. Σε αυτά περιλαμβάνονται πέρα από την κατανομή εργατικού δυναμικού σε κρίσιμους κλάδους που μπορούν να αναπτυχθούν και η προτροπή για ενίσχυση της αυτοαπασχόλησης. Ετσι δίνονται κίνητρα για την αυτοαπασχόληση εργαζομένων στη ζωική και φυτική παραγωγή (για την παραγωγή διατροφικών προϊόντων ώστε να μειωθούν οι εισαγωγές) και σε υπηρεσίες και τη δημιουργία συνεταιρισμών και μικρών ιδιωτικών επιχειρήσεων. Αυτή η απόφαση αναδεικνύει και τις δυσκολίες που έχουν προκύψει και από τη βαριά επίδραση του πολύμορφου - σχεδόν 50 χρόνια - αποκλεισμού της Κούβας από τις ΗΠΑ.
Οι αλλαγές αυτές και ειδικότερα η ενίσχυση της αυτοαπασχόλησης ενέχουν κινδύνους (όπως και οι ίδιοι οι Κουβανοί αναγνωρίζουν) να δημιουργήσουν και να οξύνουν κοινωνικές αντιθέσεις, αφού η αυτοαπασχόληση ωθεί στη δημιουργία στρώματος μικροϊδιοκτητών που, δουλεύοντας για τους ίδιους, συσσωρεύουν χρήμα, πράγμα που καλλιεργεί και ανάλογη συνείδηση και συμφέροντα. Το ζήτημα αυτό παίρνοντας υπόψη και την αρνητική εμπειρία της ΕΣΣΔ δημιουργεί εύλογο προβληματισμό στους κομμουνιστές για τις δυσκολίες της εργατικής - λαϊκής εξουσίας. Αλλο αυτό και άλλο η βιασύνη των αστών και οπορτουνιστών να κηρύξουν το τέλος του σοσιαλισμού στην Κούβα.
Δ. Κ.
ΣΧΟΛΙΟ
Αναρωτιέμαι γιατί το έλλειμμα εργατικού δυναμικού σε διάφορους τομείς της οικονομίας δεν το καλύπτει το κράτος και καταφεύγει στην Σατανική ιδιωτική πρωτοβουλία που συσσωρεύει χρήμα και υποβαθμίζει την ταξική συνείδηση.
Γιατί σύντροφοι με τις μεταρρυθμίσεις αυτές ,οι πολίτες θα στοχοποιησουν την ζωή τους μόνοι τους ,θα καρπωθούν τον κόπο τους και σεις θα μείνετε με το όνειρο της αταξικής κοινωνίας.
Πρέπει να γνωρίζεται ότι η ευημερία δεν μπορεί να κατανεμηθεί ισόποδα ,αλλά μπορεί να διανεμηθεί δίκαια, ανάλογα της ατομικής προσπάθειας του καθενός.
Αυτό που μπορεί να μοιρασθεί ισόποσα είναι μόνο η φτώχια και η εξαθλίωση.
Ξέρεται η ευτυχία δεν έχει ταβάνι σε αντίθεση με την δυστυχία που έχει σίγουρα , πάτωμα.
Όσο για το εμπάργκο των ΗΠΑ γιατί άραγε , για να ευημερήσει μια χώρα πρέπει να συνεργάζεται με την Αμερική;
Το πρόβλημα δεν βρίσκεται σε εξωγενείς παράγοντες, βρίσκεται στη δομή του πολιτικού συγκεντρωτισμού και του κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας.
Το να πείθεις έναν ολόκληρο λαό, ότι τα πάντα που αποφασίζονται γίνονται για το καλό του και ότι του συμβαίνει ευθύνονται οι Αμερικανοί, οι ιμπεριαλιστες,το μεγάλο κεφάλαιο κ.ο.κ. είναι πραγματικά χάρισμα.
Αλλά
.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟ ΔΙΔΑΣΚΕΙ , ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΟΙ ΗΓΕΤΕΣ ΑΝΑΣΤΑΙΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ
Κρούστης Αντώνης
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Προτάσεις ιστοσελίδων
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου