Ο ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΣ  ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ  ΕΦΗΥΡΕ ΤΗΝ  ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ  ΓΙΑ ΝΑ ΠΙΕΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΚΑΙ ΝΑ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΤΟΥΣ ΦΤΩΧΟΥΣ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ.

                  Πέρασαν πάνω από 100 χρόνια που είχε διατυπωθεί από τον ΛΕΝΙΝ η θεωρεία του ιμπεριαλισμού δηλ. της επέκτασης του κεφαλαίου από τα ισχυρότερα κράτη στα φτωχότερα με αποτέλεσμα να διογκώνεται το κεφάλαιο και να εξαθλιώνονται οι μάζες, οι οποίες με την σειρά τους θα  επαναστατήσουν και θα φέρουν το πολυπόθητο σοσιαλισμό.

100 χρόνια τώρα πουθενά δεν έχει επιβεβαιωθεί. Μέχρι που το φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης αποτελεί ίσως την τελευταία ευκαιρία επιβεβαίωσης της θεωρίας του ΛΕΝΙΝ.

Πριν όμως αναλύσουμε το φαινόμενο αυτό ας κάνουμε μερικά ερωτήματα στους αριστερούς αρνητές της παγκοσμιοποίησης.

Όταν οι μπολσεβίκοι κάλεσαν πολυεθνικές εταιρείες της δύσης προς εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της ΕΣΣΔ,

Όταν εξάγανε αγροτικά προϊόντα για να εισάγουνε πρώτη ύλη για την βάρια βιομηχανία τους  

Όταν συνάπτανε δάνεια από τις διεθνείς τράπεζες για την ανάπτυξη τους

Όταν συνάπτανε οικονομικές συμφωνίες με την Κούβα ,πάρε ζάχαρη δως μου πετρέλαιο, με την Κούβα να είναι χρεωμένη ακόμα στη Ρωσία

Όταν πουλάγανε όπλα, στην Καμπότζη ,στο Λάος ,στη Κορέα, στο Βιετνάμ υπονομεύοντας για πάντα τις οικονομίες τους

Όταν αφρικανικές χώρες όπως το Μπαγκλαντές , η Μυαμαρ ,η Αγκόλα, η Γκάνα, η Σρι Λάνκα ,η Ζάμπια και το Μπενιν, ήταν για χρόνια κάτω από την οικονομική και πολιτική επιρροή της ΕΣΣΔ

Όταν χρησιμοποιούσαν βίαιες στρατιωτικές επεμβάσεις σε τρίτες χώρες ( βλέπε Αφγανιστάν ,Πράγα κ.α.)

Όταν γεμίζανε οι δρόμοι από διαδηλωτές στη Γένοβα ,στο Σιατλ, στο Γκετεμποργκ, στην Πράγα και στη Λισσαβόνα ,κατά της παγκοσμιοποίησης, κάποιοι Θιβετιανοι διαδήλωναν μακριά από την χώρα τους την απελευθέρωση τους από την κομμουνιστική Κίνα

Όταν για 70 χρόνια κομμουνισμού όλες αυτές οι ιμπεριαλιστικές ενέργειες δεν άγγιξαν καθόλου κατά τ΄άλλα ,τους ευαίσθητους αυτοεπικαλουμενους υπερασπιστές των φτωχών όλου του κόσμου, που ενίοτε τους καλούν να ενωθούν, προδικάζει την αξιοπιστία της κριτικής τους απέναντι στο φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης.

Για φαντασθείτε ότι σχεδόν ο μισός πλανήτης βρίσκεται στην εξαθλίωση λόγω των σοσιαλιστικών πειραμάτων του περασμένου αιώνα;

Για φαντασθείτε ότι οι χώρες που βρίσκονται σε άθλια οικονομική κατάσταση είναι χώρες που έχουν έλλειμμα δημοκρατίας (  κομμουνιστικές, μουσουλμανικές, αφρικανικές )

Για φαντασθείτε τώρα να απολογούνται οι χώρες της Δύσης ότι εξαθλιώνουν τους λαούς τους ,σ’αυτους που τους έχουν καταστρέψει.

Οι τηλεπικοινωνίες , η ανάπτυξη των μέσων μεταφοράς σε ανθρώπους και σε προϊόντα, οι αγορές προϊόντων μέσα από το διαδικτυο και γενικά η επαφή των ανθρώπων μέσω internet ,έφερε τους λαούς πιο κοντά .

Το γεγονός αυτό δεν μπορούσε να μην κινητοποιήσει το εμπόριο να γίνει διεθνές.

Άρα η παγκοσμιοποίηση δεν είναι πολιτική πράξη κεντρικά σχεδιασμένη, αλλά , αναπόφευκτα, οικονομικό φαινόμενο, με αδιαμφισβήτητα οφέλη αλλά και προβληματισμούς

Οι προβληματισμοί έγκειται στη διαχείριση των πολιτικών αποφάσεων και των παρεμβάσεων στην οικονομία από ανάξιους ή ιδιοτελείς ,αλλά σε κάθε περίπτωση επικίνδυνους πολιτικούς..

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα παρεμβάσεων στο χρηματοπιστωτικό συστημα, που κόντεψε ( χωρίς να έχει αποφύγει τον κίνδυνο ακόμη) να τινάξει την παγκόσμια οικονομία στον αέρα

Ένας δεύτερος προβληματισμός είναι η αλλοίωση του εθνικού , γλωσσικού, θρησκευτικού και πολιτισμικού χαρακτήρας κάθε χώρας.

Το γεγονός αυτό όμως έχει να κάνει με την δική μας εθνική ευθύνη που εκποιεί πολιτιστικά χαρακτηριστικά και δεν τα μετατρέπει σε χαρακτηριστικά πλεονεκτήματα του έθνους προς άρμη ωφελημάτων.

Άλλωστε το παράδειγμα των ΗΠΑ που συνυπάρχουν τόσες διαφορετικές εθνότητες και φυλές , χωρίς να απειλούνται από πουθενά ,είναι χαρακτηριστικό. .

1.Συμβολη στην κατοχύρωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων

2.Συμφωνιες κρατών ,που μέχρι πρότινος δεν είχαν καμία σχέση,( Ρωσία- Κίνα, Τουρκία- Σερβία),για ανάπτυξη και ευημερία

3.Ενισχυση των δημοκρατικών θεσμών και του κοινοβουλευτισμού

4.Η διεθνοποίηση της τέχνης φέρνει τον σεβασμό στη διαφορετική πολιτισμική ταυτότητα του κάθε λαου,δινοντας του παράλληλα την ευκαιρία μέσω αυτής να εισχώρηση σε άλλες αγορές.

5.Η συνεργασία των λαών και στο εμπορικό επίπεδο παγιώνει την παγκόσμια ειρήνη.

6.Ο τουρισμός αποκτάει μεγάλη σημαντικότητα σαν πολιτικό, πολιτιστικό, και οικονομικό εξαγώγιμο προϊόν μιας χώρας.

7.Το άνοιγμα των αγορών φέρνει νέα προϊόντα από χώρες που ούτε φανταζόσουνα ότι θα μπορούσες να καταναλώσεις.( ιδιαίτερα προϊόντα νέας τεχνολογίας)

8. Η μετακίνηση εργοστάσιων παραγωγής προϊόντων της πάλαι ποτέ βαριάς βιομηχανίας ,σε τρίτες χώρες ,διευρύνει την παραγωγική βάση , μειώνει το κόστος παραγωγής  των εγχωρίων προϊόντων ,μειώνει τον πληθωρισμό, εξασφαλίζει πόρους για επενδύσεις και έρευνα σε νέα προϊόντα και υπηρεσίες σε τομείς νανοτεχνολογιας, σύγχρονα λογισμικά, καλωδιακά μεσα ευρείας χωρητικότητας ,εναλλακτικές μορφές ενέργειας, γονιδιακες φαρμακοθεραπείες κλπ

9.Η μετακίνηση δραστηριοτήτων  βιομηχανικής παραγωγής σε τρίτες χώρες ,στρέφει το δυτικό κεφαλαίο σε ευρείας κλιμακος οικονομίες και σε αυλα αγαθά (πχ σύμβουλοι επιχειρήσεων, διαχείριση προσωπικού, έρευνα στην ψυχολογία και ανάπτυξη των εργαζομένων, νέα συστήματα εκπαιδευσης, οργάνωση και διοίκηση επιχειρήσεων κ.α

10.Η αποφόρτιση της οικονομίας από παρωχημένης τεχνολογικά βιομηχανικής παραγωγής εργοστάσια, εκ πρώτης αυξάνουν την ανεργία ,αλλά, παράλληλα παρατηρείται ένα συνεχώς διογκούμενο μέρος των οικονομικών συναλλαγών να εμφανίζεται στη πρόσφορα υπηρεσιών ( διασκέδαση, κινηματογράφος, μουσική, εστιατόρια ,ξενοδοχεία, αθλητισμός, υπηρεσίες για το παιδί και τον ηλικιωμένο ,αισθητική κ.α.)

11.Αυτη η ποιοτική στροφή της οικονομίας προσφέρει άλλη ποιότητα ζωής, αυξάνει τον ελεύθερο χρόνο, βελτιώνει τις υπηρεσίες υγείας, προσανατολίζει την παιδεία στη νέα εποχή που έρχεται, αυξάνει το προσδόκιμο επιβίωσης και γενικά δημιουργεί τις προϋποθέσεις μια κοινωνία να παράγει πλούτο περισσότερο με τη νόηση παρά με τα χέρια.

12.Οι εισαγωγές νέων προϊόντων  κλονίζουν τα ντόπια μονοπώλια ,σπανέ τις τιμές , αποκεντρώνεται η παραγωγή, αυξάνεται η απασχόληση και βελτιώνονται τα προϊόντα της εγχώριας παραγωγής.

13.Οι επενδύσεις σε υποανάπτυκτες χώρες τις βοηθούν να γίνουν αναπτυσσόμενες. .Δίνουν δουλεία στους κατοίκους των ,που μέχρι πρότινος δεν είχαν,                       .αποδίδουν φόρους στο κράτος δίνοντας την δυνατότητα να ασκήσει με την σειρά του κοινωνική πολιτική

            .συμβάλουν στην οργάνωση της κοινωνικής ασφάλισης

            .παράγει αναγκαία προϊόντα προς κατανάλωση από τους ίδιους τους εργαζόμενους

            .αποκτούν γνώσεις πάνω στο KNOW HOW της κάθε δραστηριότητας

            .βελτιώνουν το επίπεδο ζωής

            .μειώνεται η μετανάστευση ( αλήθεια υπάρχει άλλος τρόπος να μειωθεί ;)

Η πολιτική αυτή είναι που έκανε 300.000.000 Κινέζους και άλλους τόσους Ινδούς να ξεφύγουν από το όριο της φτώχειας.

Χώρες όπως είναι η Ν.Κορεα ,η Ταϊλάνδη, η Σαγκάη, το Χονγκ Κονγκ, η Ταϊβάν, η Κύπρος ,η Ρωσία ,το Αρτζεμπαιτζαν ,η Γκάνα, η Κένυα, η Ζιμπάμπουε, το Ζαΐρ ,η Μποτσουάνα και πολλές άλλες ,έχουν ωφεληθεί τα μαλλα, συμπεριλαμβανομένης και της δικιά μας που αν δεν ήταν η παγκοσμιοποίηση τώρα θα είχαμε συσσίτια στους δρόμους.