Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012

Η ΕΡΓΑΣΙΑ, Ο ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ , Η ΑΠΕΡΓΙΑ ,ΟΙ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΤΟΥ ΥΠΑΡΞΑΝΤΟΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ.

ΙΣΤΟΡΙΑ 1.
Η πρώτη απεργία
Η πρώτη απεργία ήρθε  πολύ νωρίς από τους ίδιους εργάτες που συμμετείχαν στην επανάσταση του 1917. Το 1921 στις 23 και 28 Φεβρουαρίου, εργάτες της Πετρούπολης απέργησαν ζητώντας, καλύτερους μισθούς ,αποκατάσταση της ελεύθερης κυκλοφορίας, αποκατάσταση της ελευθεροτυπίας, απελευθέρωση πολιτικών κρατουμένων και την κατάργηση των αστυνομικών περιορισμών της κυκλοφορίας των αγαθών από την ύπαιθρο στην πόλη.
Ο «δημοκράτης» και «θεματοφύλακας των εργατικών δικαιωμάτων» ,Λένιν, απάντησε , με απαγόρευση της κυκλοφορίας μετά τις 11μμ, απαγόρευσε τις συναθροίσεις, συνέλαβε τους πιο δραστήριους και έβαλε σε επιφυλακή τις ένοπλες δυνάμεις. Εύγε!
          ΙΣΤΟΡΙΑ 2.
Η εξέγερση της Κρονστάνδης

Τα δρώμενα της απεργίας στη Πετρούπολη έδωσε το έναυσμα στους Ναύτες της Κρονστάνδης (οι οποίοι ήταν οι πρωτεργάτες της επανάστασης και εμπροσθοφυλακή του κόκκινου στρατού) να εξεγερθούν και να συντάξουν ένα κείμενο που ζητούσε τα εξής:

o   ελεύθερες εκλογές με μυστική ψηφοφορία στα Σοβιέτ
o   ελευθερία του λόγου σε όλους
o   ελεύθερη συνάθροιση
o   αυτονομία των εργατικών συνδικάτων και των αγροτικών οργανώσεων
o   απελευθέρωση όλων των πολιτικών κρατουμένων
o   να επανεξεταστούν όλοι οι φάκελοι των κρατουμένων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης
o   να καταργηθεί ο θεσμός της πολιτικής καθοδήγησης
o   να μην χρηματοδοτείται το κόμμα από τον κρατικό προϋπολογισμό
o   να εξισωθούν οι μισθοί των εργατών (εκτός των βαρέων και ανθυγιεινών)
o   να δοθεί στους αγρότες πλήρη κυριότητα της γης τους, καθως και το δικαίωμα να συντηρούν δικά τους ποίμνια
o   να επιτραπεί ελεύθερη βιοτεχνική παραγωγή χωρίς μισθωτή εργασία.
Με εντολή του άλλου επαναστάτη και επικεφαλή του κόκκινου στρατού, Λέων Τρότσκι, η εξέγερση της Κρονστάνδης καταπνίγει στο αίμα βάζοντας τελεία και παύλα στην σοσιαλιστική ηθική που τόσο ηχηρά διακήρυτταν.
     ΙΣΤΟΡΙΑ 3.
Συνδικαλιστής Κλεμπάνωφ
Ο συνδικαλισμός εδιώκετο. Οι διαμαρτυρόμενοι και οι επιχειρήσαντες συνδικαλισμό στην Ε.Σ.Σ.Δ (περίπτωση Κλεμπάνοφ 1978) στα ανθρακωρυχεία που ζήταγαν καλύτερες συνθήκες εργασίας κλείστηκαν σε ψυχιατρεία με γνωματεύσεις ότι ήταν ψυχικά ασθενείς για να κατευνάσουν την κοινή γνώμη και να παραπληροφορήσουν τον Διεθνή Οργανισμό Εργασίας.
   ΙΣΤΟΡΙΑ 4.
Η απεργία πείνας του Ζαπάτα

Στη Κούβα η περίπτωση Ζαπάτα που ζήταγε μαζί με 11.000 κουβανούς περισσότερη ελευθερία αφού πρώτα κατηγορήθηκε ότι ήταν πράκτορας των Η.Π.Α, φυλακίστηκε και πέθανε από απεργία πείνας (εν έτη 2010 μ.Χ) .
    ΙΣΤΟΡΙΑ 5.
Ο ανθρακωρύχος Βασίλ Παρασίβ
Ο Ρουμάνος  ανθρακωρύχος (1978) Βασιλ Παρασιβ οργάνωσε διαμαρτυρία με 35.000 εργάτες στα ανθρακωρυχεία της κοιλάδας του Ζιού.
Η διαμαρτυρία διαλύθηκε με βία . Οι εκλεγμένοι της επιτροπής συνελήφθησαν και φυλακίσθηκαν, 4.000 εργαζόμενοι απολύθηκαν και η κοιλάδα του Ζιου κηρύχθηκε στρατικοποιημενη ζώνη.
    ΙΣΤΟΡΙΑ 6.
Το παλάτι Τσαουσέσκου
Ο Νικόλαε Τσαουσέσκου ,με δική του απόφαση γκρέμισε εν μια νυκτι  40.000 σπίτια στο Βουκουρέστι ,για να δημιουργήσει αυτό το παλάτι που γνωρίζουμε όλοι από τις φωτογραφίες. Οι κάτοικοι μετακινηθήκαν σε τρώγλες με αθλιότατες συνθήκες διαβίωσης. Οι εργάτες που οικοδομούσαν το τεράστιο σπίτι-παλατι του Ν.Τσαουσεσκου, διηγούνται ότι δούλευαν από τις 7πμ έως στις 7μμ και πολλές φορές αν δεν τελείωναν την εργασία τους δεν τους άφηναν να φύγουν . Πολλοί εργάτες εξαντλήθηκαν από το ρυθμό εργασίας κάποιοι πέθαναν και ορισμένοι αυτοκτόνησαν. Αυτά συμβαίνουν αν είσαι εργατικό κόμμα που υπερασπίζεσαι το δίκιο του εργάτη που εννιοτε είναι και νόμος.
ΙΣΤΟΡΙΑ 7.
Η εξέγερση της πρωτομαγιάς
Στην Αν. Γερμανία την ημέρα της πρωτομαγιάς(1968) εξεγέρθηκαν οι εργαζόμενοι και μπήκαν και κατέλαβαν με έφοδο τα μαγαζιά που προορίζονταν για τα μέλη του κόμματος . Η εξέγερση κατεστάλη βιαίως.
ΙΣΤΟΡΙΑ 8.
Η κίνηση των 23 Τσέχων
Στην Τσεχία το 1977 μια κίνηση 23 Τσέχων εργαζομένων διαμαρτύρεται και ζητά περισσότερα δικαιώματα. Οι διαμαρτυρόμενοι εκδιώχθηκαν που μεταξύ άλλων χαρακτήριζαν το κομμουνιστικό κόμμα σαν κόμμα αρχόντων.

ΙΣΤΟΡΙΑ 9.
Συνδικάτο Αλληλεγγύη
Στην Πολωνία όλοι γνωρίζουν τον αγώνα και τις περιπέτειες του Λεχ Βαλέσα (εργάτη σε ναυπηγεία) που δημιούργησε το Συνδικάτο Αλληλεγγύη ,το οποίο ανέτρεψε τελικά το καθεστώς και έβαλε ,σαν κυβερνών κόμμα πλέον , τη χωρά  στο κλαμπ των ελευθέρων χωρών .

Η Πολωνία ήταν αυτή που ξεκίνησε το χορό των αποκαλύψεων για αυτό που συνέβαινε στο παραπέτασμα των σοσιαλιστικών χωρών. Το συνδικάτο αλληλεγγύη ζητούσε επίμονα αργία 2 μέρες την εβδομάδα και άδεια με αποδοχές 21 μερες το χρόνο. Ναι, όλα αυτά στην πατρίδα του προλεταριάτου.
Η απεργία των εργαζομένων στα ναυπηγεία του Ντάντσιχ το 1980 εξανάγκασε την κυβέρνηση να επιτρέψει την ύπαρξη αυτοδιοικούμενων και ανεξάρτητων συνδικάτων.
ΙΣΤΟΡΙΑ 10.
Βίαιη κολεκτιβοποίηση
Ακόμα και οι αγρότες που κατά την Λενινιστική αντίληψη ,θα ήταν ο δεύτερος πυλώνας της επανάστασης, αποδείχτηκε ο πιο αντιδραστικός στα σχέδια της Μόσχας το 1929-1931, για κολεκτιβοποίηση.
Διηγούνται αγρότες της Ουκρανίας ότι επέβαλαν την αρπαγή της αγροτικής γης με τα όπλα. Όποιος αρνιόταν ,ακουμπούσαν το περίστροφο  πίσω στον αυχένα του και τον εκτελούσαν επί τόπου. Τελικά η κολεκτιβοποίηση εφαρμόσθηκε με 5.000.000 νεκρούς από λιμό και εκτελέσεις ανυπάκουων πολιτών.Στην Ουκρανία έχουν κηρύξει και ημέρα πένθους(κάθε Νοέμβριο) για την γενοκτονία των αγροτών από τους Ρώσους κομμουνιστές.
Χαρακτηριστική δήλωση αγρότη στα κολχόζ της ΕΣΣΔ:

ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΥΑ ,ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΜΟΥΝ
ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΥΩ ,ΓΙΑΤΙ ΠΛΗΡΩΝΟΜΑΙ

ΙΣΤΟΡΙΑ 11.
Απεργία σε εργοστάσιο
Στη νότια Ρωσία στη πόλη Νοβοτσερκαστ ,τον Ιούνιο του 1962, οι εργάτες διαμαρτυρήθηκαν για την απροειδοποίητη αύξηση της τιμής του κρέατος στα εστιατόρια του εργοστάσιου που δούλευαν. Χιλιάδες εργαζόμενοι συγκεντρώθηκαν έξω από τα γραφεία του κόμματος διαμαρτυρόμενοι. Η αστυνομία άνοιξε πυρ και εκατοντάδες διαδηλωτές έπεσαν νεκροί οι οποίοι θάφτηκαν σε ομαδικούς τάφους. Κανείς δε ξέρει τον ακριβή αριθμό. Ο αυταρχισμός για άλλη μια φορά σκέπασε την αλήθεια.
ΙΣΤΟΡΙΑ 12.
Μεγάλο Άλμα προς τα Μπρος.
Στην  Κίνα  του  Μάο το  1957  εφαρμόσθηκε η κολεκτιβοποίηση με το φιλόδοξο πρόγραμμα ΜΕΓΑΛΟ ΑΛΜΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΠΡΟΣΑποτέλεσμα ; 40.000.000. νεκροί από εκτελέσεις και  πείνα .
Οι κινέζοι αγρότες από την πείνα εγκατέλειπαν τις επαρχίες τους και πήγαιναν στις πόλεις για να βρουν φαΐ , και εκεί τους υποδέχονταν με πυρά οι ερυθροφρουροι του Μάο.
ΙΣΤΟΡΙΑ 13.

Η μεγαλύτερη αντίφαση του σοσιαλισμού.

Η
  απεργία των εργαζομένων την πρωτομαγιά του 1886 στο Σικάγο ,με 4 νεκρούς από τα πυρά της αστυνομίας, καθιερώθηκε σαν μέρα γενικής απεργίας τουλάχιστον στον δυτικό κόσμο, παράλληλα δε το αίμα των αδικοχαμένων εργατών έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εφαρμογή της 8ωρης εργασίας. Στην ΕΣΣΔ κάθε 1η Μάιου γινόταν μεγάλη στρατιωτική παρέλαση στη πλατεία της Μόσχας ενώπιον του Γ.Γ. του ΚΚΣΕ.
Οι λόγοι τιμής που αποδίδονταν στους θυσιασθέντες εργάτες από ότι φαίνεται δεν είχαν πάρει σάρκα και οστά στη μητέρα του κομμουνισμού ΕΣΣΔ.
Το 1940 οι εβδομαδιαίες ώρες εργασίας ήταν ακόμη 48 και η ετήσια άδεια στις 12 μέρες. Ταυτόχρονα κατάργησαν την αργία των θρησκευτικών εορτών Χριστούγεννα και Πάσχα, όπως και εθνικές εορτές, «21/1, Ματωμένη Κυριακή του 1905», «18/3 ,Κομμούνα του Παρισιού» , «Επανάσταση του Φεβρουάριου» και την «Διεθνή μέρα της Νεολαίας, 31/8».
Ακόμη θέσπισαν την μη αμειβόμενη εργασία Σαββάτου και Κυριακής , για εκτάκτους και εθελοντικούς λόγους.
Την ιδια χρονιά ο Στάλιν στις 26/06/1940 με προεδρικό διάταγμα του Ανωτάτου Σοβιέτ ,οδηγούσε στο δικαστήριο οποιονδήποτε εργαζόμενο καθυστερούσε για 20 λεπτά στην εργασία του και καταδικαζόταν σε καταναγκαστικά έργα. Στους γιατρούς που χορηγούσαν άδειες αναρρωτικές έβαλε πλαφόν και μόνο για πολύ σοβαρές ασθένειες.

Η πειθαρχεία, ο έλεγχος και ο φόβος, χωρίς παροχή κινήτρων ήταν η αντίληψη των κρατούντων για την αύξηση της παραγωγικότητας.
Έπεσαν νομοτελειακά έξω.
Τα συνδικάτα δεν υποστήριζαν τα δικαιώματα του εργαζομένου σε σχέση με τον εργοδότη-κράτος.
Το δικαίωμα στην απεργία δεν είχε αναγνωρισθεί με το ψευτοπροσχημα ότι οι εργαζόμενοι δουλεύουν για τον εαυτό τους.
ΙΣΤΟΡΙΑ 14.
Εργατικός έλεγχος.
Από το 1930 λειτουργούσε στα εργοστάσια της χώρας ο θεσμός «των εργατών-εποπτων», που είχε σαν ρόλο την αποκατάσταση της εργασιακής πειθαρχίας και την παρακολούθηση των χρονοδιαγραμμάτων. Από ότι φαίνεται το μέτρο δεν λειτούργησε γιατί κανένα πενταετές πρόγραμμα δεν κατάφερε ποτέ να επιτύχει το στόχο του. Αυτά είναι τα προβλήματα του κεντρικού σχεδιασμού.
Το σοβιετικό καθεστώς το 1985 δημιούργησε στα εργοστάσια μια Επιτροπή Ελέγχου Ποιότητας των προϊόντων. Σε περίπτωση απόρριψης της παραγωγής λόγω κακής ποιότητας , οι εργάτες ήταν αυτοί που θα πλήρωναν τη ζημιά από την τσέπη τους, με τη μέθοδο παρακράτησης μισθού. Σοσιαλισμός στα κέρδη, σοσιαλισμός και στις ζημιές; Νέα ήθη πριν η ηθική κατάρρευση καταδικάσει τον ανήθικο κομμουνισμό για πάντα.
.
ΙΣΤΟΡΙΑ 15.
Παιδική εργασία.
Το 1920 ιδρύθηκαν οι «Σχολές Μαθητευομένων Εργατών (FZU), οι μαθητές των οποίων θα απασχολούνταν σε διάφορα εργοστάσια. Ήταν παιδιά είτε άστεγα είτε ορφανά.

Επί Στάλιν δημιουργήθηκαν οι «Σχολές Χειρωνακτικής Εργασίας». Στις σχολές αυτές εισάγονταν παιδιά που δεν είχαν καλές επιδόσεις στο σχολείο ή ήταν απείθαρχα. Τα σχολεία αυτά διακρίνονταν για την στρατιωτική πειθαρχία που χρησιμοποιούσαν σαν μέθοδο αναμόρφωσης.
ΙΣΤΟΡΙΑ 16.

Η εργασία της γυναίκας.

Η εργασία της γυναίκας δεν αποτελούσε νομοθετική υποχρέωση αλλά κοινωνική ανάγκη. Οικογένεια με 4 παιδιά ήταν αδύνατον να συντηρηθεί με ένα μισθό των 170 ρουβλιών τον μήνα. Έτσι λοιπόν η γυναίκα μπήκε στην παραγωγή ,χειραφετήθηκε, ανεξαρτοποιηθηκε και το 1970 αποτελούσε το 51% του ενεργού πληθυσμού της ΕΣΣΔ. Τα διαζύγια αυξήθηκαν, οι γεννήσεις μειώθηκαν και τα πλεονεκτήματα και οι τίτλοι τιμής για τις πολύτεκνες μητέρες «Ηρωίδα Μάνα», «Μητρική Τιμή», δεν απέδωσαν τα απαιτούμενα αποτελέσματα.
ΙΣΤΟΡΙΑ 17.
Απολύσεις.
Στόχος μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας είναι η πλήρη απασχόληση για όλους. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν υπήρχαν απολύσεις. Η απόλυση στην ΕΣΣΔ θεωρούνταν ποινικό αδίκημα και έφερε την ποινή των καταναγκαστικών έργων σε τόπους εξορίας χωρίς αμοιβή.
Επίσης την ίδια ποινή δικαιολογούσε και η άρνηση κάποιου να εργασθεί, ο χαρακτηρισμός «παράσιτο» ήταν το διαβατήριο σε τόπους εξορίας.

Η μετακίνηση σε άλλον εργασιακό χώρο ήταν μια γραφειοκρατική διαδικασία με υπογραφές που έπρεπε να βάλουν στο υποχρεωτικό βιβλιάριο εργασίας , ο διευθυντής της επιχείρησης, ο γραμματέας του κόμματος και ο πρόεδρος του συνδικάτου με την παράλληλη αποδοχή στο νέο χώρο εργασίας .
Σε περίπτωση απώλειας του βιβλιαρίου δεν μπορούσε κανείς να βρει δουλειά και κανείς να πάρει σύνταξη.
Όσο για την ανεργία που ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει ,είναι απλά ένα στατιστικό νούμερο και όχι μια κοινωνική πραγματικότητα. Στην ΕΣΣΔ υπήρχε ανεργία, αυτό που δεν υπήρχε ήταν το επίδομα ανεργίας
Στην ΕΣΣΔ δεν υπάρχει κανένα επίδομα ανεργίας όπως κανένα γραφείο απασχόλησης εργατικού δυναμικού.
ΙΣΤΟΡΙΑ 18.

Ακρίβεια.

Είναι οικονομικό σφάλμα να κρατάς τις τιμές χαμηλές λόγω των χαμηλών ημερομισθίων. Ο Μαρξ έλεγε ότι «η φθηνή τιμή δεν είναι όφελος για την συντήρηση του εργαζόμενου ,αλλά μέθοδος για την αύξηση της εκμετάλλευσης του»
Τα μέσα μεταφοράς ήταν όντως φθηνά αλλά ένα αυτοκίνητο ήταν είδος πολυτελείας για τον εργαζόμενο.
Το ενοίκιο του σπιτιού επίσης πολύ φθηνά ,αλλά όριζαν ,κατά κεφαλήν, σαν μέγιστο επιτρεπόμενο εμβαδόν τα 9τμ. Άραγε οι θαυμαστές της ΕΣΣΔ θα μπορούσαν να ζήσουν σε ένα διαμέρισμα των 27 τετραγωνικων αυτοί και το παιδί τους;
Θέλω να τονίσω το «μέγιστο επιτρεπτό» και όχι το «ελάχιστο εγγυημένο».
Επίσης το ψωμί, το γάλα, τα μακαρόνια, οι πατάτες , τα λαχανικά, όπως και άλλα προϊόντα ήταν αρκετά φθηνά, σε αντίθεση με το κρέας, τα πουλερικά το ψάρι και τα είδη ζαχαροπλαστικής που ήταν και ακριβά και σπάνια.
ΙΣΤΟΡΙΑ 19.

Μετανάστες.

Στην παγωμένη Σιβηρία στη πόλη Ουστ-Ιλιμσκ το 1982 ζούσαν 90.000 μετανάστες με μέση ηλικία 24 χρονών ,οι μισοί από αυτούς σπάνε πριν περάσουν τα τρία χρόνια. Αν δεν πεθάνουν φεύγουν, εκτός αν είναι εκτοπισμένοι, αναφέρει η εφημερίδα «Σοβιετική Κουλτούρα»
ΙΣΤΟΡΙΑ 20.
Μαύρη αγορά εργασίας.
Στην λεωφόρο Μιρα στην Μόσχα περίμενε ένας εργάτης για αγορά παπουτσιών πίσω από μια ουρά 300 ατόμων . Μετά από ώρες έφθασε στο κατάστημα στο οποίο διαπίστωσε ότι δεν υπήρχε νούμερο για τα πόδια του. Η κάλυψη της ανάγκης του την επόμενη μέρα έγινε από το παραεμπόριο παπουτσιών που λειτουργούσε παράνομα στη Μόσχα. Την επόμενη φορά που θα χρειαζόταν το ίδιο προϊόν θα ήξερε πλέον που θα το βρει  γι΄αυτόν και για την οικογένεια του.
Στην ΕΣΣΔ αν σου χάλαγε πρίζα στο σπίτι , ή ένα σιφόνι στο μπάνιο , έπρεπε να καλέσεις τις αντίστοιχες κρατικές υπηρεσίες επιδιόρθωσης η οποίες ή θα καθυστερούσαν να έρθουν ή θα είχαν ελλείψεις υλικών. Ο πολίτης λοιπόν κατέφευγε λοιπόν στην μαύρη αγορά εργασίας που μπορούσε πολύ γρήγορα να βρει ένα κρατικό υπάλληλο που δούλευε μαύρα μετά το οκτάωρο του, με υλικά κλεμμένα που ενδεχομένως έβρισκε στο εργοστάσιο που δούλευε το πρωί.

Αντιλαμβάνεται κανείς εύκολα πόσο πρόχειρα γινόταν η πρωινή δουλειά και πόσο επαγγελματική και προσοδοφόρα η μαύρη εργασία. Τώρα αν κάνω συνειρμούς με το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας θα είναι ατυχές;

 Στις 25/5/1980 ο αντίστοιχος Ριζοσπάστης της ΕΣΣΔ , Pravda, έγραφε: «πρέπει να θεσμοθετήσουμε πριμ παραγωγικότητας στους ευσυνείδητους εργαζόμενους που βλέπουν το μισθό τους να μην έχει και μεγάλη διαφορά από του τεμπέλη. Η αδικία που αισθάνεται τον οδηγεί σε συντήρηση δυνάμεων το πρωί και τον προσανατολίζει προς την μαύρη εργασία το βράδυ».
Το 1980 στις 7/7 γράφει η Pravda ότι «επί δυο χρόνια υπάρχει έλλειψη από ηλεκτρικές λάμπες. Παρόλα αυτά ο πληθυσμός δεν έχει βυθισθεί στο σκοτάδι, από τα εργοστάσια έλλειπαν 160 εκ. λάμπες το χρόνο. Κάποιοι τις έκλεβαν και κάποιοι τις πουλούσαν.»
20 εκ διαφορετικά προϊόντα παράγονταν στην ΕΣΣΔ από τα οποία τα 500.00 καθημερινής χρήσης τα οποία ήταν  μονίμως σε defisitny (ανεπάρκεια, στα ελληνικά).

Στην Οδησσό αν ήθελε κάποιος να καταραστεί κάποιον άλλον του έλεγε: «να ζήσεις με τον μισθό σου». Πως η λαϊκή θυμοσοφία αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα!
ΙΣΤΟΡΙΑ 21.
Ανεξάρτητα συνδικάτα
Στην ΕΣΣΔ υπήρχαν συνδικάτα ,αλλά του κόμματος .Γιατί άλλωστε να χρειάζονται άλλα, αφού ο γνήσιος εκφραστής των συμφερόντων των εργαζόμενων είναι μόνο το κομμουνιστικό κόμμα.( βλέπε περίπτωση Π.Α.Μ.Ε.).Για να καταλάβουμε πόσο ελεύθερα λειτουργούσαν, ο Πρόεδρος του Κεντρικού Συμβουλίου των Συνδικάτων , Σελέπιν, ήταν Δ/Θ της KGB. Φαντάζεσθε ο πρόεδρος της ΓΣΣΕ να ήταν ταυτόχρονα και αρχηγός της ΚΥΠ;
ΙΣΤΟΡΙΑ 22.
Υγιεινή-Ασφάλεια κατοικία και σύνταξη
Όσο για την υγιεινή ασφάλεια των εργαζομένων και τις συνθήκες εργασίας, τις είδαμε μετά το ατύχημα στο πυρηνικό εργοστάσιο του Τσερνομπίλ στην Ουκρανία και στο Κοζλοντούι στη Βουλγαρία.
    
Η περιφημη ποιοτητα ζωης στον σοσιαλισμο, φαινεται από αυτό που διακηρυσουν σαν λαικη κατοικια. Στριμωγμενοι εργαζομενοι σε σπιτια –κλουβια, με αθλιες συνθηκες διαβιωσης.
Η σύνταξη δίνονταν στο 60ο έτος της ηλικίας, όταν το προσδόκιμα επιβίωσης ήταν 69 χρόνια.
Ποιος άραγε θα έπαιρνε το θάρρος να ταρακουνήσει αυτές τις βεβαιότητες ; ποιος ηγέτης θα ήταν αυτός που θα ερμήνευε ξανά το δόγμα; Ποιος θα ήταν αυτός που θα διακινδύνευε την καριέρα του για χάρη της αλήθειας; Ποιος;
Ένας Ρώσος πολίτης έλεγε μετά την πτώση του καθεστώτος. «Αν θες να μάθεις την αλήθεια στην Αμερική πάρε ένα βιβλίο, αν θες να την μάθεις στη Ρωσία πάρε ένα φτυάρι».
ΚΡΟΥΣΤΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ
Fileleftheros1966.blogspot.com
Aποσπασματα από το βιβλιο μου «ηταν, ο κομμουνισμος ηλιθιε»





0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Blog Archive

Συνολικές προβολές σελίδας

Άρθρογραφία χρονικά

Ιστοσελίδα του Αντώνη Κρούστη. Από το Blogger.

Άρθρογραφία κατά ετικέτα

Αναγνώστες

Προτάσεις ιστοσελίδων

Γνωμικά

Πρωτοσέλιδα

Τροφή για γνώση