Φιλελεύθερος: Η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ

Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει ότι η Ν.Δ. υπό την ηγεσία του μεγαλύτερου οραματιστή του περασμένου αιώνα Κωνσταντίνου Καραμανλή, δικαιώθηκε για τις μεγάλες εθνικές επιλογές της (αποκατάσταση της Δημοκρατίας ,δημοψήφισμα για την Βασιλεία, , μονιμοποίηση του ΚΚΕ, ένταξη της χώρας στην Ε.Ε κ.α).

Η διακυβέρνησης όμως της χώρας δεν χαρακτηρίζονταν από φιλελεύθερες πολιτικές στην οικονομία, αντιθέτως μάλιστα, κατηγορήθηκε ότι η επιρροή της Αριστεράς στην Ελλάδα ήταν πιο διεισδυτική στις αποφάσεις για την οικονομία, από ότι ο ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός σαν ταυτότητα της ιδεολογίας της. Έτσι οι κρατικοποιήσεις επιχειρήσεων (Ολυμπιακή, ηλεκτρικός σιδηρόδρομος, αστικές συγκοινωνίες, Εμπορική Τράπεζα κλπ) μάλλον δήλωνε την σοσιαλιστική της κλίση παρά την φιλελεύθερη.

Κανείς όμως δεν μπορεί να την κατηγορήσει ότι δεν είχε μια συνετή πολιτική όσο αναφορά τις δανειακές συμβάσεις, τους διορισμούς στο Δημόσιο και γενικά τη διαχείριση του Δημοσίου χρήματος.

Από την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, συνεπικουρούμενο και από τις άλλες «προοδευτικές» δυνάμεις η επικράτηση της σοσιαλιστικής κουλτούρας απλώθηκε παντού. Στο βιβλίο μου «Σοσιαλισμός εν Ελλάδι» καταγράφω πως η αριστερίζουσα κουλτούρα διείσδυσε παντού και έγινε καθημερινή ρητορική από όλους τους έλληνες, ακόμα και από τους ψηφοφόρους της Ν.Δ.

Ο μόνος που πήγε να ανατρέψει τα πράγματα και να επαναπροσδιορίσει ιδεολογικά την Ν.Δ σαν φιλελεύθερο κόμμα , ήταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.

(Θυμάμαι χαρακτηριστικά , το 1989 σαν νεαρός τότε αφισοκολλητής, προειδοποιήσαμε με μια αφίσα με την επικείμενη χρεοκοπία της χώρας αν συνεχίζαμε τον εξωτερικό δανεισμό. Η αφίσα από κάτω έγραφε «φιλελεύθερη Νέα Δημοκρατία»)

Το επιτελείο του τότε ήταν από ξεκάθαρους φιλελεύθερους πολιτικούς (Ανδριανόπουλος, Μάνος, Μπακογιάννη κλπ). Ασκώντας ,ως όφειλαν, την πολιτική που ψήφισε ο ελληνικός λαός με 48%, βρεθήκαν αντιμέτωποι όχι μόνο από το σύνολο της αντιπολίτευσης, αλλά και από την ίδια εσωτερική αντιπολίτευση του κόμματος (Έβερτ, Δήμας, Σαμαράς κ.α)

Έτσι η παράταξη χωρίστηκε σε δυο τάσεις μες το κόμμα , τους Καραμανλικους και τους Μητσοτακικούς. Δυστυχώς επικρατήσαν οι πρώτοι, και η χώρα έχασε την μεγαλύτερη ευκαιρία της να μπει σε τροχιά δημοσιονομικών πλεονασμάτων.

Οι φιλελεύθεροι πολιτικοί εκδιώχτηκαν πολιτικά. Ο Μάνος απολύθηκε και ο Ανδριανόπουλος τους τα βρόντηξε. Η Μπακογιάννη παρέμεινε με την ελπίδα ότι θα αναλάμβανε το κόμμα και θα το επαναπροσδιόριζε στην καταστατική του ιδεολογία . το φιλελευθερισμό. Αμ δε!!!

Η παρένθεση Έβερτ , συρρίκνωσε επιπλέον το κόμμα, και η επικράτηση των Καραμανλικων υπό την ηγεσία του Κώστα Καραμανλή, έδωσε την ελπίδα της πολίτικης επιρροής της Ν.Δ στην κοινωνία.

Το 2004 μετά από 11 χρόνια στην αντιπολίτευση, η Ν.Δ. επικράτησε στις εκλογές και πολιτικά και εκλογικά. Κυρίαρχος ο Καραμανλής. Όλοι ελπίζαμε ότι θα τα αλλάξει όλα. Αρχής γεννωμένης της «επανίδρυσης του Κράτους»

Αντ’αυτου επέλεξε την «ήπια προσαρμογή», την συνέχιση του προγράμματος δανειοδότησης της χώρας, την δημιουργία νέων οργανισμών και φορέων(700 στον αριθμό) , τα δειλά βήματα στις αποκρατικοποιήσεις και μικροκομματικούς διορισμούς στο δημόσιο (70.000 γαλάζιων παιδιών).

Το μεγάλο σφάλμα του ήταν ότι δεν άγγιξε το κράτος, το οποίο ήταν και η πηγή όλων των σκανδάλων των τελευταίων 30 χρόνων. Τα οποία τελικά και τον αποδόμησαν. Εγώ σαν Νεοδημοκράτης φιλελεύθερος έβλεπα το κόμμα μου να είναι ένα μπλε ΠΑΣΟΚ.

Η μόνη μας ελπίδα ήταν οι γνήσιοι φιλελεύθεροι μέσα στο κόμμα να επικρατήσουμε ιδεολογικά υπό μια άλλη ηγεσία που ήθελε και μπορούσε. Δηλ. την Ντόρα Μπακογιάννη.

Ο λαός όμως της Ν.Δ. επέλεξε το Α. Σαμαρά ,ο οποίος έριξε το 1993 τη μόνη φιλελεύθερη κυβέρνηση του τόπου, μετά αυτή του Ελ. Βενιζέλου. Έτσι η Ν.Δ. έχασε την ευκαιρία να γίνει ένα σύγχρονο φιλελεύθερο κόμμα και οπισθοδρόμησε ακόμα περισσότερο, σε εποχές Έβερτ αντιγράφοντας παράλληλα για άλλη μια φορά τον πολίτικο χαμελεοντισμο του ΠΑΣΟΚ. (Όχι στο μνημόνιο- ναι στα άρθρα του, καμιά συνεργασία με το Πασοκ-συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ, εκλογές τώρα χωρίς αναβολή- εκλογές μετά την δανειακή σύμβαση κ.α)

Η Ντόρα Μπακογιάννη, όπως ο πολίτικος και φυσικός της πατέρας, προτιμά να επιμένει σε μια σταθερή άποψη παρά να χαρακτηριστεί από ευκαιριακό καιροσκοπισμό.

Της στοίχισε όμως τη διαγραφή της από το κόμμα. Το εγχείρημα της να δημιουργήσει την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ και να συσπειρώσει της φιλελεύθερες φωνές σ’ένα πολιτικό σχηματισμό , με βρίσκει απολύτως σύμφωνο.

Αυτό που χρειάζεται είναι εμείς οι φιλελεύθεροι να εκπροσωπηθούμε γνήσια και ακέραια στη βουλή . Είναι κρίμα να εκπροσωπούνται οι Έλληνες από τους υπεύθυνους της κρίσης ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ, ή από θολά ιδεολογικά σχήματα τύπου, Καρατζαφερη, Καμένου , ή από ανύπαρκτες παγκοσμίως ιδεολογίες τύπου ΣΥΡΙΖΑ , ΔΗ.ΜΑΡ ή ακραίες ιδεολογίες της Χρυσής Αυγής και του Σταλινικού ΚΚΕ.

ΕΛΕΟΣ!!!

Συσπειρωθείτε φιλελεύθεροι, αυτή τη στιγμή έχουμε αναλλοίωτη ιδεολογία και ικανότατο αρχηγό.

Αντώνης Kρούστης

Υποψήφιος βουλευτής β’ Αθηνών, με την Δημοκρατική Συμμαχία

Fileleftheros1966.bolgspot.com

Η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Blog Archive

Συνολικές προβολές σελίδας

Άρθρογραφία χρονικά

Άρθρογραφία κατά ετικέτα

Αναγνώστες

Προτάσεις ιστοσελίδων

Γνωμικά

Πρωτοσέλιδα

Τροφή για γνώση