του Αντώνη Κρούστη*



Αγαπητοί φίλοι,



Έχουν πληθύνει οι φωνές για ανεξάρτητη Ελλάδα, απελευθέρωση των ελλήνων από τα δεσμά του μνημονίου, να φύγουν οι δανειστές και άλλα τέτοια τσαμπαμαγκαδιστικα κολπάκια.



Εξηγώ αμέσως τους λόγους γιατί τα πράγματα δεν είναι έτσι.



Καμία χώρα στον κόσμο δεν γλύτωσε από τους δανειστές της. Στην ιστορία των αρνήσεων χρέους από μια χώρα στους δανειστές της ,καταγράφεται η μεταπαναστατικη Ρωσία του Λένιν. Άλλα για όσους δεν γνωρίζουν, η ΕΣΣΔ, χρηματοδοτούνταν από εξαγωγές χρυσού(παρόλη την διεθνή απαγόρευση εξαγωγής χρυσού) που έκανε στη Σουηδία από τα ορυχεία χρυσού (Κολυμα,στη Σιβηρία)με εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες σε καταναγκαστική εργασία.



Στη διάρκεια της κομμουνιστικής διακυβέρνησης, η Γερμάνια ήταν... η κύρια χώρα δανειοδότησης τη ΕΣΣΔ για αγορά πολεμικού υλικού και τεχνολογίας με αντάλλαγμα τα πετρελαϊκά αποθέματα της.



Μετά το πέρας τη κομμουνιστικής διακυβέρνησης ο Πουτιν πλήρωσε χρέη στις διεθνείς αγορές ,το 80% των οποίων αφορούσαν χρέη της κόκκινης περιόδου.



Επίσης χώρες που κήρυξαν πτώχευση , καταμετρούνται γύρω στις 40. Καμία από αυτές δεν σήκωσε κεφάλι ποτέ. Η Αργεντινή μετά την πτώχευση στάθηκε τυχερή γιατί οι τιμές των πρώτων υλών από τον ορυκτό πλούτο που διέθετε πήραν την ανιούσα. Χωρίς το στοιχείο αυτό η Αργεντινή θα ήταν ακόμα μια υποανάπτυκτη χώρα.



Η άρνηση χρέους της Ισλανδίας αφορούσε ιδιωτικό χρέος σε ιδιωτικές τράπεζες που επιχείρησαν οι πολιτικοί να περάσουν στον προϋπολογισμό.



Οι πολίτες αντέδρασαν και τα κατάφεραν. Αμέσως μετά το ΔΝΤ και Ευρωπαϊκή Τράπεζα τους δάνεισε από 1,5 δις. Η οργάνωση της οικονομίας τους , οι θεσμοί τους και η δημόσια διοίκηση ,έφεραν τη χώρα πάλι σε τροχιά ανόδου.



Καλό είναι να μην τα μπερδεύουμε με την Ελλάδα που δεν διαθέτει τίποτα από όλα αυτά.



Ο ισχυρισμός της εκμετάλλευσης του ορυκτού πλούτου, σκοντάφτει στα εξής επιχειρήματα, α) δεν γνωρίζεις πόσα έχεις, β) θέλει πάνω από μια δεκαετία να σου αποδώσει σαν επένδυση και γ) και σπουδαιότερο αν χρεοκοπήσεις δεν θα έχεις τους πόρους και την διαπραγματευτική ικανότητα να τον εκμεταλλευτείς μόνος σου, ποτέ.



Έτσι καλό είναι να αφήσουμε στην άκρη , τα περί προδοτών και πουλημένων.



Η επιλογή μας να εφαρμόσουμε ένα μνημόνιο με δανειακή σύμβαση που εξαθλιώνει τους έλληνες είναι η χειρότερη , αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει καλύτερη. Η λύση της χρεοκοπίας και η ανάπτυξη της οικονομίας μας από ίδιους πόρους ,φαντάζει ευήκοη αλλά εξωπραγματική. Γιατί πολύ απλά μια χρεοκοπία άτακτη θα φέρει τη χώρα σε τέτοια ένδυα που θα είναι αδύνατον χωρίς εξωθεν χρηματοδότηση να ανασηκωθεί για πολλές δεκαετίες .



Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ



Η μόνη λύση είναι να εφαρμόσουμε τις διαθρωτικές αλλαγές που μας επιβάλουν οι δανειστές μας (αποκρατικοποιήσεις, άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων, εξορθολογισμος των δημοσίων δαπανών κλπ) και να διαπραγματευτούμε την αλλαγή στο ποσοστό φορολόγησης των επιχειρήσεων και των ατόμων στο 20%. Μόνο με αυτό τον τρόπο θα διατηρηθεί λαϊκό εισόδημα που θα τροφοδοτεί την αγορά και θα δημιουργεί παράλληλα ευνοϊκές συνθήκες για προσέλκυση νέων κεφαλαίων.



Η διαπραγματευτική ικανότητα όμως χρειάζεται δυο πράγματα, λογική και ικανό πολιτικό αρχηγό.



Αλλιώς θα είμαστε όλοι Καμμένοι Έλληνες χωρίς εισαγωγικά.