Δευτέρα 4 Σεπτεμβρίου 2017
Βρισκόμουν σ’ ένα τραπέζι φίλων σε μια
πικάντικη πολιτική συζήτηση, όταν έδραξα την ευκαιρία και έκανα την ερώτηση του αιώνα. Τι
είναι ρε παιδιά ο νεοφιλελευθερισμός; Για να πάρω την συνήθη απάντηση από όλους,
ότι ο νεοφιλελευθερισμός είναι ο άκρατος καπιταλισμός και η αχαλίνωτη ελεύθερη
οικονομία της αγοράς χωρίς κανόνες που
το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό κλπ, κλπ κλπ. Κάτι σαν μπαμπούλας δηλαδή.
Ομολογώ ότι η Αριστερή συσκότιση του τόπου
έχει κάνει πολύ καλή δουλειά ακόμα και σε οπαδούς της φιλελεύθερης παράταξης.
Ε! λοιπόν ας το ξεκαθαρίσουμε.
Πέμπτη 17 Αυγούστου 2017
Η αποδοχή
της Αριστείας προϋποθέτει το «Πρωτείο
του Ατόμου» ως μοχλό διαμόρφωσης της ιστορίας, γεγονός αντίθετο με την ιδεολογική
τοποθέτηση της Αριστεράς που θεωρεί ότι αυτό που προάγει τα ιστορικά γεγονότα
είναι οι κοινωνικές τάξεις. Το προλεταριάτο εν προκειμένω.
Αν επιχειρήσουμε
να βρούμε που κρύβεται η αλήθεια, μάλλον θα είναι πολύ στενή η χωροταξία ενός άρθρου
για να απαντηθεί ένα τόσο μείζον θέμα.
Τετάρτη 5 Ιουλίου 2017
Σκέφτηκα να γράψω
το άρθρο αυτό χωρίς να το στολίσω με λογοτεχνικό ύφος και ούτε να δείξω το θυμό
μου για όσα ζούμε. Έτσι ξερά. Τεχνοκρατικά και λογικά.
Η υπερήφανη διαπραγμάτευση λοιπόν των
ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, δια στόματος πρωθυπουργού στη ΔΕΘ το 2016, έθετε 5 πολύ συγκεκριμένους
στόχους:
Στόχοι.
1. Να κλείσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα
η δεύτερη αξιολόγηση γιατί η καθυστέρηση της έχει δυσβάστακτο κόστος για την
οικονομία.
2. Την απομείωση και η ελάφρυνση του
Πέμπτη 6 Απριλίου 2017
Μετά τα πανηγύρια όμως έρχεται η κατάρρευση. Η αύξηση του 25% , για όσους γνωρίζουν μαθηματικά, δεν είναι λεφτά που πήραν από κάποιους «κακούς» πλούσιους και δόθηκαν σε κάποιους «καλούς» φτωχούς όπως νομίζουν κάποιοι, αλλά εργασιακό κόστος που μετακυλύετε στις τιμές των προϊόντων.
Έτσι το επίπεδο ζωής για τους εργατοϋπαλλήλους και τους βιομηχανικούς εργάτες μειώθηκε κατά 15% και 5% αντίστοιχα, όπως και η αύξηση της αγοραστικής δύναμης των οικοδόμων είναι πολύ λιγότερη (μόλις 5%) από όσο νόμιζαν αρχικά.
Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2017
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΜΑΡΞΙΣΤΗΣ;
Μια εμπεριστατωμένη ανάλυση του Μαρξισμού.
(Επιστολή στους νέους)
Μια εμπεριστατωμένη ανάλυση του Μαρξισμού.
(Επιστολή στους νέους)
Στον πρώτο χρόνο της μεταπολίτευσης
εκδόθηκαν πάνω από 1000 τίτλους με το έργο του Καρλ Μαρξ. Οποιαδήποτε άλλη έκδοση
κριτικής της ιδεολογίας του Μαρξισμού, είτε δεν πούλαγε, είτε φάνταζε ως αντιδραστική.
Η ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς ήταν πλέον γεγονός. Η επικρατούσα ιδεολογία
του Μαρξισμού πέρασε παντού. Αρχής γεννωμένης στο Σύνταγμα του 1975 με πλήθος άρθρων
(16, 106 κ.α) που προσομοίαζαν με τις απόψεις
του ΛΕΝΙΝ παρά σε ένα αστικό κράτος δυτικού τύπου. Το ίδιο συνέβη και στην ανοικοδόμηση
της Παιδείας, της Υγείας, του Πολιτισμού και κατ’ επέκταση της Οικονομίας. Πέρασαν πέρα των 40 χρόνων πειραματισμών για να «απολαύουμε» την επίδραση
του στις ζωές μας. Σκέφτηκα λοιπόν να συγγράψω ένα βιβλίο (που μόλις
κυκλοφόρησε, εκδόσεις Γεωργιάδης) που να απευθύνεται στους νέους για να τους αφυπνίσω
για τις παγίδες που εγκυμονεί και να τους προφυλάξω από τα αδιέξοδα που μπορεί
να επιφέρει μια πιθανή παλινόρθωση του.
Στο πρώτο κεφάλαιο καταγράφω
τις αντιφάσεις από τη ζωή του, μεταξύ λόγων και έργων. Ο Καρλ Μαρξ ήταν, δυστυχώς
για τους οπαδούς του, ένας ανήθικος άνθρωπος.
Στο δεύτερο και πιο σημαντικό κεφάλαιο, αναλύω με
επιστημονικό τρόπο την αντιεπιστημονικότητα του Μαρξισμού, συνεπικουρούμενος
από τους μεγαλύτερους διανοητές του 19ου και 20ου αιώνα.
Στο τρίτο κομμάτι
περιγράφω εν συντομία (αφού έχω αναλύσει διεξοδικά την εφαρμογή του στο βιβλίο
μου «ΗΤΑΝ Ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ, ΗΛΙΘΙΕ!») όλες τις πρακτικές του, που σκόρπισαν στην
ανθρωπότητα την εξαθλίωση και την επιβολή.
Στο τελευταίο μέρος του
βιβλίου, εξ αφορμής της δήλωσης του πρωθυπουργού της «Πρώτης Φοράς Αριστεράς»,
ότι οι δυο κοσμοθεωρίες του Μαρξισμού και του Χριστιανισμού τέμνονται στο πεδίο της αλληλεγγύης, ανατρέπω τη ψευδαίσθηση αυτή, αποδεικνύοντας
ότι οι δυο «θεωρίες» είναι απολύτως ασυμβίβαστες.
Καταλήγοντας ,
συμβουλεύω τους νέους, που θυμώνουν μ’
έναν κόσμο υπαρκτά άδικο, ότι η θεωρία του Μαρξισμού δεν μπορεί από την ίδια της τη φύση να τους
λύσει τα προβλήματα , παρά μόνο να θεσμοθετήσει την αδικία και την ανελευθερία.
Η μόνη ιδεολογία που μπορεί να τους λύσει τα προβλήματα είναι αυτή της
οικονομικής ελευθερίας, με μια προϋπόθεση όμως… την ανάληψη ευθύνης.
Αντώνης Κρούστης
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Προτάσεις ιστοσελίδων
