Παρασκευή 8 Ιουνίου 2012
Στη γνωστή τηλέ- μάχη
μεταξύ Κανέλλη και Κασιδιάρη, δε θέλω να σταθώ στις αρχικές «φιλοφρονήσεις», φασισταριό, παλιοκομμούνι
,νούμερο κλπ ούτε στην εκτροπή τους με πρακτικές μπουγέλο-ντοσιέ-χαστούκι
,αλλά στις διάφορες ιδεολογικές προσεγγίσεις που ακούστηκαν πριν τα φιλοθεάμων
γεγονότα. Η Κανέλλη ισχυριζόταν ότι ο εργάτης ανήκει στην τάξη του και ο
Κασιδιάρης στην πατρίδα του.
Το πρόβλημα όμως δεν είναι στην θεωρία μας που δεν έγινε
νόμος, αλλά σε μας που πιστεύουμε τις
θεωρίες σαν νόμους.
Αυτή είναι η αρχή του απολυταρχισμού και η διαδρομη του
είναι η εξης:
1. Η «Υπερτίμηση
της ιδέας», φέρνει
2.
«Φανατισμό», τον οποίο ακoλουθούν
3.
«Εμμονές» , οι εμμονές οδηγούν στην
4. «Παραφροσύνη»
και η παραφροσύνη σε
5.
«Ακραίες και διαβλητές πρακτικές» που
μπορεί να καταλήξουν σε φόνους, διώξεις αντιφρονούντων(Σταλινισμός),
πολέμους(Ναζισμός) ακόμη και σε αυτοθυσίες
(βλέπε Ισλάμ ).
Ο άνθρωπος έχει την τάση να επιλέγει μια θεωρία που τον
βολεύει ή του ταιριάζει και να την κλειδώνει στο μυαλό του, δηλ. δημιουργεί
νευρωνικά κυκλώματα και ερμηνεύει τον κόσμο επιλεκτικά.
Αλίμονο σ’αυτόν που θα του απειλήσει τις βεβαιότητες που
του δημιουργούν μια επίπλαστη και εικονική ασφάλεια.
Αυτό παρακολουθήσαμε
στους δέκτες μας κατά την διάρκεια της σύγκρουσης των άκρων. Τα άκρα σε
παραφροσύνη μόνο δια της βίας μπορούν να συνυπάρξουν. Το ένα τροφοδοτεί και
παρασιτεί έναντι του άλλου.
Είναι ευθύνη των
ελεύθερων ανθρώπων να τους απομονώσουν.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΡΟΥΣΤΗΣ
fileleftheros1966.blogspot.com
Υ.Γ. Για πιο
λεπτομερή περιγραφή του φαινομένου διαβάστε το άρθρο μου « ο Φασισμός σαν στάση ζωής»
στο fileleftheros1966.blogspot.com.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Προτάσεις ιστοσελίδων
1 σχόλια:
Λες σε ένα σημείο: «Ο άνθρωπος έχει την τάση να επιλέγει μια θεωρία που τον βολεύει ή του ταιριάζει και να την κλειδώνει στο μυαλό του». Μα πώς αλλιώς θα μπορούσε να είναι φίλε μου; Να αλλάζει γνώμη και πεποιθήσεις στιγμιαία και κατά την "μόδα" της στιγμής; Τί πιο λογικό, βασισμένος στα βιώματα του, τη κουλτούρα του και τον περίγυρο του, από το να έχει σχηματίσει γνώμη και να την υπερασπίζεται με παρρησία. Σίγουρα δεν είναι θέμα «βεβαιοτήτων που του δημιουργούν μια επίπλαστη και εικονική ασφάλεια» (αλήθεια, υπάρχει και απόλυτη, πραγματική και αληθινή ασφάλεια;) αλλά το απαύγασμα εμπειριών μιας ολόκληρης ζωής και το επιστέγασμα των λογικών (κατ' αυτόν) συμπερασμάτων που, όπως λες, συμφωνούν με τα δικά του "πιστεύω" και "ιδανικά". Γιατί του αρνείσαι λοιπόν αυτή την τόσο ανθρώπινη και λογική διαδικασία αλλά του χρεώνεις «τη δημιουργία νευρωνικών κυκλωμάτων, βάση των οποίων ερμηνεύει τον κόσμο επιλεκτικά»;
Και τελειώνεις: «Τα άκρα σε παραφροσύνη μόνο δια της βίας μπορούν να συνυπάρξουν. Το ένα τροφοδοτεί και παρασιτεί έναντι του άλλου». Πάρα πολύ λογικό! Αλλά τα άκρα, καλά κάνουν και υπάρχουν, για να μας υπενθυμίζουν τους κινδύνους που προέρχονται από αυτά και για να μας διευκολύνουν να βρούμε τη μέση οδό (έστω κι αν είναι αυτή που ... μας βολεύει) και να αντιλαμβανόμαστε πιο εύκολα πότε κινδυνεύουμε να παρεκτραπούμε από αυτή! Άσε λοιπόν τα άκρα να υπάρχουν. Όπως πολύ σωστά είπες, «Είναι ευθύνη των ελεύθερων ανθρώπων να τα απομονώσουν». Αν δεν το καταφέρουμε, σίγουρα δεν είναι ευθύνη των "άκρων" αλλά δική μας, και σε τελική ανάλυση …. "ας προσέχαμε"!
Πάνος Χατζηκωνσταντίνου Υ.Γ.: «……τα φιλοθεάμων γεγονότα»!!! Σε έχω διαβάσει αρκετές φορές στο παρελθόν και ξέρω ότι τα Ελληνικά σου είναι πολύ καλά! Αυτό σου ξέφυγε και, πρέπει να ομολογήσεις ότι, βγάζει μάτια! Διόρθωσέ το σε παρακαλώ!
Δημοσίευση σχολίου