Τα βέλη του πρωθυπουργού εναντίον του διεφθαρμένου συστήματος ήταν αμείλικτα. Μια χούφτα τραπεζίτες έδιναν δάνεια σε άλλη μια. Ολιγαρχία τη λεν. Ναι, αυτής της ενημέρωσης. Η οποία θα υποστήριζε κυρίως τα δυο κόμματα εξουσίας, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

Είχε δίκιο ο πρωθυπουργός; Προφανώς και είχε . Περιέγραφε όμως ένα συγκεντρωτικό κρατικίστικο σύστημα εξουσίας που δεν μπορεί να ξεφύγει από τη μοίρα του, δηλαδή την παραγωγή διεφθαρμένων πολιτικών.

Όλοι όμως θα περίμεναν η πρώτη φορά Αριστερά με το «κληρονομικό» δικαίωμα της ηθικής ακεραιότητας να σπάσει αυτό το απόστημα. Μάταια όμως. Η αναπαραγωγή του παλιού βρήκε νέα έκφραση με άλλους πρωταγωνιστές.

Άδραξε την ευκαιρία ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και απέδειξε τι;

Ότι σε όλα αυτά τα χρόνια στο σύστημα αυτό συμμετείχε , αναλογικά με το ποσοστό της, και η Αριστερά, η οποία όταν έγινε κυβέρνηση αναπαρήγε το παλιό σαν να το ήξερε από χρόνια.

Δεν έχει ουσία η αντιπαράθεση των κατηγοριών, ούτε το επικοινωνιακό ταλέντο των ομιλητών τόσο , όσο η αποφασιστικότητα των αντρών να αλλάξουν την νοοτροπία άσκησης της εξουσίας.

Ε! αυτός που φάνηκε από την συζήτηση με τι μέτρα θα αλλάξει το τοπίο, ήταν αυτός που φαινομενικά θα ήταν στη δυσκολότερη θέση. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης λοιπόν προς έκπληξη όλων κατέθεσε 12 μέτρα κατά της διαπλοκής, στα οποία καμία πτέρυγα της βουλής δεν τοποθετήθηκε. Γεγονός που τον στέφει νικητή της χθεσινής συζήτησης για τη διαφθορά και την διαπλοκή.