Τετάρτη 20 Μαρτίου 2013
Φωτό: Ο Χίτλερ και ο Λένιν παίζουν σκάκι το 1909 στην Βιέννη.
Με έκπληξη διάβασα στον
«Κυριακάτικο Ριζοσπάστη» (16/3/2013) μια επιστολή εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ , προς
στους μαθητές της χώρας, λέγοντας τους ότι η επανάσταση του 1821 δεν ήταν ούτε
εθνική, ούτε θρησκευτική , αλλά άκρως ταξική.
Μέσα στο φαντασιακό τους
παραλήρημα που προσπαθεί το δόγμα να ερμηνεύσει την ιστορία και να προσαρμοστεί
με την πραγματικότητα, θα μπορούσα να τους αντιπαραθέσω χιλιάδες απαντήσεις σε
κάθε τους ισχυρισμό. Δεν θα το κάνω γιατί πολύ απλά το θέμα δεν αναλύεται στα
πλαίσια ενός άρθρου.
Και ο Θ. Κολοκοτρώνης
μιλώντας σε μαθητές του Α’ Γυμνασίου
Αθηνών ξεκαθαρίζει ότι « η επανάσταση μας δεν είναι σαν τις άλλες» εννοώντας
βεβαίως την εμφυλιοπολεμική και ταξική επανάσταση της Γαλλίας.
Αυτό όμως που αναρωτιέμαι και υποστηρίζω , εγώ ο φιλελεύθερος , ότι
δικαίωμα γνώμης έχουν όλοι, ακόμα και αν λεν βλακείες, γιατί δεν ξεσηκώνεται
θύελλα αντιδράσεων για τους μισθωτούς κομμουνιστές εκπαιδευτικούς που «υπηρετούν»
το εθνικό μας σύστημα παιδείας και ξεσηκώνονται για τα άμισθα μαθήματα της
Χρυσής Αυγής σε μαθητές, με πρωτοβουλία των γονέων τους;
Γιατί δεν καταγγέλλουν τα
αριστεροκρατούμενα κανάλια την νεολαία του εν λόγω κόμματος
όταν σε συνέδριο της αποφάσισε «σε συνεργασία με το Κόμμα, την παρέμβαση της ΚΝΕ
στις μικρές ηλικίες που βρίσκονται στην προσχολική ηλικία και το Δημοτικό, στο
Γυμνάσιο, στα παιδιά της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, των
νέων ζευγαριών, αξιοποιώντας όλες τις μορφές»;
Με με ρωτήσετε ποιες είναι οι
μορφές. Είναι κοινή και για τα δυο άκρα. Η εθνικοποίηση των συνειδήσεων.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Προτάσεις ιστοσελίδων
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου