Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011

Τι σχεση εχει ο φιλελευθερισμος με την χρηματοπιστωτική κρίση;


Μετά  τον β'  παγκόσμιο  πόλεμο  επικράτησαν  ανά τον  κόσμο οι  Κευνσιανες  ιδέες περί χρηματοδότησης της  ζήτησης . Αυτό είχε ένα θετικό αποτέλεσμα και πολλά αρνητικά.
Το ένα ήταν ότι τονώθηκε η παράγωγη άρα η ανάπτυξη. Το δεύτερο όμως ήταν ότι το εργαλείο αυτό στα χέρια των κυβερνήσεων δούλεψε σαν αγκίστρι αλίευσης ψηφοφόρων.
Ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός , η αύξηση των δαπανών, το σπάταλος κράτος και η υπερκατανάλωση των πολιτών ,δημιούργησε (υπαιτιότητα των κυβερνήσεων) μια τεράστια οικονομική φούσκα και δυσβάστακτα δημόσια  χρέη γνωρίζοντας (οι πολιτικοί)ότι ποτέ δεν θα κληθούν να τα ξεπληρώσουν οι ίδιοι.
Για κάθε 15 ευρώ μόνο το 1ευρω αντιστοιχεί σε παραγόμενα προϊόντα και υπηρεσίες. Τα άλλα 14 είναι τόκοι, χρηματιστηριακά κέρδη, ομόλογα, εγγυήσεις, ασφάλιστρα κινδύνου, διαφθορά και οικονομικό, και όχι μόνο, έγκλημα.
Η διαφορά αυτή μεταξύ της οικονομικής δυνατότητας και της εικονικής ,καλύπτονταν εννιοτε με δανεισμό ή με έκδοση νέου χρήματος.
Ο φιλελεύθερος διανοητής Φρίντριχ Χαγιεκ στο βιβλίο του «Ο δρόμος προς την δουλεία» επικρίνει την τακτική αυτή «σαν το Δούρειο Ίππο για την κατάλυση των ελευθεριών των πολιτών και την παράδοση τους στον κρατισμό και την γραφειοκρατία.»
Ακριβώς το ίδιο αναφέρει  το 1977 και ο φιλελεύθερος νομπελίστας Τζέιμς Μπιουκαναν στο βιβλίο του «η Δημοκρατία σε έλλειμμα» , «ότι τα Κευνσιανα ελλείμματα δεν είναι μόνο μια λανθασμένη μακροοικονομική πολιτική, αλλά και και ο κύριος ιδεολογικός μοχλός υπονόμευσης της Δημοκρατίας.»
Φιλελεύθεροι  νομπελίστες οικονομολόγοι όπως ο Μίλτον Φρήντμαν, ο Ρόναλντ Κόουζ, ο Ντάγκλας Νορθ, ο Γκάρυ Μπέκερ, ο Τζόρτζ Στίγκλερ, ο Βέρνον Σμιθ, κ.α, ήσαν οι μόνοι που προειδοποιούσαν σε κάθε τόνο ότι «η πρόοδος και η σταθερότητα της Δημοκρατίας, θεμελιώνεται στο περιορισμένο και λιτό κράτος, το οποίο αντί να διαβρώνεται από τα υψηλά δημόσια ελλείμματα και τα βαριά δημόσια χρέη, οφείλει να υπερασπίζεται και να προασπίζει τα ατομικά δικαιώματα και να διευρύνει τις ελευθερίες των ατόμων και των αυτορυθμιζόμενων θεσμών που τα ελεύθερα άτομα παράγουν όπως η αγορά, ο μηχανισμός των τιμών, ο ανταγωνισμός, τα περιουσιακά δικαιώματα, τα συμβόλαια και τις συμβάσεις, το δίκαιο και τα αιώνια και διαρκή ήθη και έθιμα που αποκρυσταλλώνουν στον μακρύ ιστορικό χρόνο τις μεγάλες αρετές της κοινωνικής συνεργασίας και συναναστροφής»
Ο Μιλτον Φρηντμαν σε μια σειρά από συνεντεύξεις  του για το ευρώ , έλεγε ξεκάθαρα ότι  «Ένα ενιαίο νόμισμα αποτελεί ένα πολύ σωστό νομισματικό μέτρο υπό ορισμένες συνθήκες, όπως δηλαδή αυτές που επικρατούν στις ΗΠΑ, αλλά ένα πολύ λανθασμένο μέτρο υπό άλλες συνθήκες, όπως π.χ. αυτές που επικρατούν στην Ευρώπη».
«τα οφέλη από τη μεγαλύτερη πειθαρχία και το χαμηλότερο κόστος συναλλαγών υπερβαίνουν τις ζημιές που θα προκαλέσει η εγκατάλειψη ενός αποτελεσματικού προσαρμοστικού μηχανισμού οπς αυτού των μεταβαλλόμενων ισοτιμιών».
Σε άλλη ερώτηση αν θα πετύχει τουλάχιστον στους πολιτικούς του στόχους το ευρώ; «Μάλλον όχι», απαντάει ο Φρίντμαν. «Πιστεύω ότι η υιοθέτηση του ευρώ», αναφέρει στο προαναφερθέν άρθρο του,
«θα έχει τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα. Θα επιδεινώσει την πολιτική ένταση μεταξύ των χωρών, μετατρέποντας τα διαφορετικά οικονομικά σοκ που πλήττουν κάθε χώρα -και τα οποία θα μπορούσε να είχε απορροφήσει ο μηχανισμός των μεταβαλλόμενων συναλλαγματικών ισοτιμιών- σε έντονες πολιτικές διαφορές».
Ο Stephen D King, επί κεφαλής των οικονομολόγων της παγκόσμιας  Τράπεζας HSBC, σημειώνει «πως οι παγκόσμιες τεράστιες οικονομικές ανακατατάξεις θα υποχρεώσουν τους λαούς των ΗΠΑ και της Ευρώπης να αρχίσουν να ζούν μέσα στα όρια των ρεαλιστικών τους δυνατοτήτων»
Μέσα στον γενικότερο επίπλαστο δυτικό ευδαιμονισμό, λαμπρά μυαλά με υπεύθυνες  φωνές, που επέλεξαν να πολιτευτούν με γνώμονα όχι τις επόμενες εκλογές αλλά τις επόμενες  γενεές ,να  σπάσουν τον φαύλο κύκλο δανεισμού-κατανάλωσης-δανεισμού επιβάλλοντας δημοσιονομική πειθαρχία,  λοιδορηθήκαν σαν κοινωνικά ανάλγητοι, νεοφιλελεύθερη λαίλαπα, προδότες, εθνικοί μειοδότες, άνθρωποι του κεφαλαίου, εκποιητες της δημόσιας περιουσίας και των εργατικών κεκτημένων και πολλά άλλα που αν τους ακούγαμε δεν θα βρισκόμαστε σ’αυτή την δύσκολη οικονομική κατάσταση.
Όταν οι φιλελεύθεροι έλεγαν ότι το κράτος δεν μπορεί να κάνει τον επιχειρηματία , ότι το κράτος δεν μπορεί να θρεψει όλους αυτούς τους κομματικούς στρατούς, δεν  άκουγε κανείς, όταν έλεγαν ότι ο δανεισμός ενός κράτους ,πρέπει να συμβαδίζει με την παραγωγικότητα και να εξυπηρετεί την αύξηση της παραγωγικής βασης,δεν  άκουγε κανείς ,όταν το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα με πολιτικές διαπλεκομενες εντολές νόθευε την οικονομία της αγοράς μεταφέροντας ευτυχία από το αβέβαιο μέλλον στο εικονικό παρόν και πάλι δεν άκουγε κανείς.
Ακόμα και τώρα(2012μΧ) που οι φιλελεύθεροι στην Ελλάδα ζητούν να θεσπιστεί συνταγματικά ο «δημοσιονομικός κανόνας» που δεν θα επιτρέπει τις κυβερνήσεις να δημιουργούν ελλείμματα και χρέη καταθέτοντας ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, βγαίνει η δεξιά αγκαλιά με την αριστερά φωνασκώντας «ΟΧΙ στην θεσμοποιηση της λιτότητας»
Ε !!! βγάζεις άκρη με την συντήρηση του τόπου;
Κρούστης Αντώνης
Fileleftheros1966.blogspot.com

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Blog Archive

Συνολικές προβολές σελίδας

Άρθρογραφία χρονικά

Ιστοσελίδα του Αντώνη Κρούστη. Από το Blogger.

Άρθρογραφία κατά ετικέτα

Αναγνώστες

Προτάσεις ιστοσελίδων

Γνωμικά

Πρωτοσέλιδα

Τροφή για γνώση