Οι καταλήψεις στα πανεπιστήμια έφθασαν στις 300 σχολές, και οι πορείες των φοιτητών στο κέντρο της Αθήνας τείνουν να γίνουν μια καθιερωμένη επαναστατική πρακτική κάθε φορά που κάποιο νομοσχέδιο πάει να εναρμονίσει τη τριτοβάθμια εκπαίδευση με την επιτυχημένη ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Η αριστερή συντήρηση του τόπου , καλά οργανωμένη, αντιδρά δεκαετίες τώρα.

Αυτή τη φορά όμως τα πράγματα θα είναι πολύ διαφορετικά ανεξάρτητα από την ένταση της αντίδρασης.

Ο νόμος θα εφαρμοσθεί με κάθε τίμημα. Δεν το επιβάλει κανείς παρά το μέλλον του τόπου.

Πρόβλεψη μου είναι ότι θα περάσουμε ίσως τις μεγαλύτερες ταραχές των τελευταίων ετών. Μπορεί να ζήσουμε για άλλη μια φορά «αυθόρμητες» εξεγέρσεις της φοιτητικής νεολαίας, πατρονάρισμα της από το Μίκη, τον Μάκη και τον Λάκη, σπασμένα μαγαζιά, ιπτάμενα μάρμαρα, πυρπολημένες τράπεζες, αυθαίρετες ακρότητες αστυνομικών , μολότοφ ,δακρυγόνα, συμπλοκές και ο Θεός να βάλει το χέρι του να μην υπάρξει νεκρός. Άλλωστε πάντα η αριστερά επένδυε σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Πάντα ηρωποιουσε νεκρούς όπως ο Καλτεζας, ο Τεμπονερας, ή τελευταίως τον Γρηγοροπουλο, σαν θύματα ενός απροσδιόριστου παρακράτους που σκοτώνει,  χωρίς παράλληλα να εξηγεί κανείς γιατί τα ονόματα των  θυμάτων της MARFIN και των αδικοχαμένων αστυνομικών δε τα γνωρίζει κανείς;

  Το εν λόγω νομοσχέδιο ,στην ουσία καταργεί την παντοδυναμία της αριστεράς στα πανεπιστήμια. Η αριστερά βλέπει ότι χάνει ακόμα μια μάχη .Μετά τα εργασιακά , την απελευθέρωση των επαγγελμάτων , την απεμπλοκή του κόσμου από τις κομματικές καθοδηγήσεις( βλέπε αγανακτισμένοι)και την ιδεοληπτική λαγνεία περί δημοσίου , τώρα χάνει και την ιδεολογική δικτατορία που είχε επιβάλει στα πανεπιστήμια εδώ και δεκαετίες. Τα πανεπιστήμια κατάντησαν να χρησιμοποιούνται σαν εκκολαπτηριο των κομματικών της στελεχών και στρατολόγησης νέων μελών για την επανάσταση που δε θα’ρθει ποτέ. Η ελεύθερη έκφραση και η διακίνηση ιδεών που ευαγγελίζονται δεν είναι και τόσο σίγουρο ότι διασφαλίζεται από την ύπαρξη του «νόμου περί ασύλου» αλλά αποτελεί πρόσχημα ανάπτυξης και επιβολής κοσμοθεωριών που αγγίζουν τα όρια του ανύπαρκτου ,με αυξημένες δόσεις ουτοπίας. Ο καθένας βέβαια έχει το δικαίωμα να πιστεύει στο ανύπαρκτο, δεν έχει όμως το δικαίωμα να το επιβάλει, πόσο μάλλον  με λεφτά των φορολογουμένων που ευτυχώς για αυτούς πιστεύουν ακόμα στο υπαρκτό. Τα πανεπιστήμια έφθασαν να είναι άσυλα έκνομων δραστηριοτήτων  που απαιτούν  να τηρείται ο «νόμος περί ασύλου» έως ότου καταλύσουν το «νόμο περί Δημοκρατίας».

.

Όταν για πρώτη φορά το κοινοβούλιο ψήφιζε με 250 βουλευτές υπέρ του νομοσχεδίου και η τραγική μειοψηφία της ιστορίας, το ΚΚΕ, διακήρυττε από το βήμα της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας ότι «ο νόμος δεν θα εφαρμοσθεί», τότε αναρωτιέμαι, σ’αυτή τη χώρα ,κυβερνάνε οι περισσότεροι ή οι περισσότερο οργανωμένοι;

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ !!!

Κρούστης Αντώνης