Τρεις  κριτές, κορυφαίοι στο είδος τους , κρίνουν τις προσπάθειες με  ευγένεια , ήθος, καλή προαίρεση, δίκαια αλλά ταυτόχρονα και αυστηρά.

Τα κριτήρια αξιολόγησης των πιάτων που παρουσίαζαν, ήταν ,  η γεύση, η εμφάνιση, η δημιουργία, η πρωτοτυπία , η καινοτομία. η ισορροπία των υλικών το δέσιμο μεταξύ τους και το σωστό μαγείρεμα τους.

Όλα αυτά μέσα σε πλαίσια κανόνων και χρονικά περιθώρια. Ο παραβάτης των κανόνων έθετε εαυτόν εκτός παιχνιδιού. Έτσι απλά.

Ο ανταγωνισμός στο αποκορύφωμα του, η αγωνία στο κόκκινο, γέλια , κλάματα, κόντρες , διαφωνίες ,και πολλές αντιδράσεις για τυχόν αδικίες, συνέθεταν όλο αυλο ψυχολογικό παζλ του διαγωνισμού.

Πολλές φορές αναρωτήθηκα ,ποιος είναι ο λόγος που όλοι αυτοί οι άνθρωποι επιλέγουν οικειοθελώς να συμμετέχουν σε μια τόσο ψυχοφθόρα διαδικασία;

Ανέτρεξα τη στιγμή που οι 20 νεαροί έμπαιναν στον διαγωνισμό. Οι δυνατότητες τους μικρότερες των σημερινών, οι αντοχές τους επίσης, η εμπειρία τους ανεπαρκής, ο φόβος στο έπακρον, οι ευκαιρίες τους στο μηδέν ,αλλά  η ελπίδα τους για διάκριση σε πολύ υψηλά επίπεδα.

Το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό.

Ο νικητής πήρε τον τίτλο του πρώτου MASTER CHEF

Ο δεύτερος έγινε ένας δυσεύρετος μεγάλος μάγειρας

Οι υπόλοιποι, αναγνωρίσιμοι πλέον, ήδη δέχονται προτάσεις για εργασία σε μεγάλα ξενοδοχεία ή εστιατόρια, με το δικαίωμα να διαπραγματευτούνε απο θεση ισχυος, αυτοί τις αποδοχές τους.

Οι κριτές απέδειξαν ότι δίκαια βρίσκονται στην κορυφή , αναγνωρίσθηκαν από περισσότερο κόσμο, χωρίς να αποκλείει κανείς ότι και αυτοί έγιναν καλύτεροι κρίνοντας και βλέποντας τους μαθητές τους.

Το κανάλι εισέπραξε περισσότερα χρήματα από τις διαφημίσεις,

Οι διαφημιζόμενες εταιρείες περισσότερους πελάτες,

Το κράτος περισσότερα έσοδα για άσκηση κοινωνικής πολιτικής και οι τηλεθεατές δωρεάν μαθήματα μαγειρικής και αρκετές ώρες ψυχαγωγίας.

Αυτό το πλεονέκτημα  έχει ο καπιταλισμός που μπορεί από κάτι απλό να κεφαλοποιει την ιδέα, να δημιουργεί ευκαιρίες, να προάγει την δημιουργία, να παράγει πλούτο και να τον αναδιανέμει ,με έναν τρόπο που κανείς γραφειοκράτης του κεντρικού σχεδιασμού δεν θα μπορούσε να το καταφέρει τόσο γρήγορα, τόσο εύκολα ,τοσο αποτελεσματικά  και με το ελάχιστο κόστος.

Θεωρητικά, ένα αντίστοιχο παιχνίδι σε κράτος με υπαρκτό ή σε ανοικοδόμηση , σοσιαλισμό, δεν θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει, γιατί η δομή της παραγωγής του είναι τέτοια που φέρει τους πολίτες στην αγωνία , όχι πως θα εμφανίσουν ένα πιάτο ,αλλά πως θα το γεμίσουν.

                                                                                     Κρούστης Αντώνης.